ဆရာမေဒၚေထြးရီ
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေဆာင္းဦးတေယာက္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခံုေနျပီ၊ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္လာမလဲေပါ့၊
အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုလည္း ခြ်တ္ျပီးလြယ္အိပ္ထဲ ထည့္ထားျပီးျပီ၊ ပေလကပ္လံုခ်ည္ပါးပါးေလးနဲ့ လီးထိပ္ပြတ္ျပီး
သူ့လီးက မာျခင္လာသျဖင့္ စိတ္ကို မနည္း ေလွ်ာ့ထားရသည္၊ ထံုးစံအတိုင္း ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီ
နဲ့ ေဆာင္းဦး တို့ တေယာက္နဲ့ တေယာက္ စကားတလံုးမွ မေျပာျဖစ္ႀကပဲ ကားအလာကိုေစာင့္ေနျကရသည္၊ ထံုးစံအတိုင္း
သူတို့ မွတ္တိုင္မွာ လူအရမ္းအက်ပ္ျကီးလည္း မဟုတ္၊ အေခ်ာင္ျကီးလည္း မဟုတ္ ဘတ္စကားေရာက္လာေတာ့
ဆရာမေဒၚေထြးရီကို ေရွ့မွတက္ခိုင္းျပီး ေဆာင္းဦးက ေနာက္ကလိုက္သြား၏၊ ဒရိုင္ဘာေနာက္ဘက္ ေနရာေလးတခုတြင္
သူတို့ ေဘးျခင္းယ်ဥ္ရက္ ရပ္ျပီးလိုက္ပါလာခဲ့ျကသည္၊ ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္တမွတ္တိုင္မွစျပီး လူမ်ားမွာ အတက္သာရိွျပီး
အဆင္းမရိွေတာ့သျဖင့္ တေျဖးေျဖးက်ပ္လာေသာအခါ ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီဘက္ကို မသိမသာ မ်က္နာ
လွည့္လာခဲ့သည္၊
ဆရာမ ေဒၚေထြးရီမွာလည္း လူက်ပ္လာသျဖင့္ သူမရဲ့ ရင္နူစ္မႊာကို ကာကြယ္သည့္သေဘာနဲ့ သူမ ဆလင္းဘက္ကို
ညာဘက္နဲ့ မ ရင္ဘတ္ေရွ့တြင္ကာထားျပီး ဘယ္လက္က အေပၚမွ တန္းကိုကိုင္ထားေလရာ ညာဘက္မွာရိွေသာ
ေဆာင္းဦး၏ ေထာင္မတ္စျပုေနေသာ လီးျကီးမွာ သူမညာဘက္ေပါင္တန္ကို ပြတ္မိေနေပေတာ့သည္၊ သူမအဖို့ေတာ့
ေဆာင္းဦး အေထာက္ခံေနရသည္မွာ ပံုမွန္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဒီတခါကေတာ့ ေဆာင္းဦး ရဲ့
အလိုးတခါခံထားဘူးျပီးမွ ပထမဆံုးအျကိမ္ ျဖစ္ေလရာ၊ ဒီလီးျကီးငါ့ အဖုတ္ထဲ ဝင္ဘူးပါလား၊ ဆိုတဲ့ အေတြးဝင္လာျပီး
မ်က္နွာမွာ ရွက္ေသြးေတြနဲ့ ျဖန္းသြားျပီး ပူထူလာသျဖင့္ ေဆာင္းဦးမျမင္ေအာင္ တဖက္လွည့္ ပစ္လိုက္ေလသည္၊
ဒါေပမဲ့ ေဆာင္းဦးရဲ့လက္ဖဝါးသူမေပါင္ေပၚေရာက္လာေတာ့ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားျပီး ေဆာင္းဦးကိုလွည့္ျကည့္ျပီး
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပလိုက္သည္၊ ေဆာင္းဦးမွာဘာမွမသိသလိုနဲ့ အူတူတူပံု လုပ္ေနသျဖင့္ ဆရာမေဒၚေထြးရီ
မွာေဆာင္းဦးလက္နဲ့ေဝးေအာင္ ကိုယ္ကိုတေစာင္းလွည့္လိုက္ေလသည္၊
အဲဒါမွပိုဆိုးသြား၏၊ ေဒၚေထြးရီရဲ့ ေကာက္ေကာက္စံြ့စံြ့ တင္သားျကီးေတြက မာတင္းစျပုေနျပီျဖစ္ေသာ
ေဆာင္းဦး၏လီးျကီးကို ဖိပြတ္ဆဲြလိုက္သလိုျဖစ္သြားကာ ေဆာင္းဦးလီးျကီးမွာ အတင္းေထာင္မတ္လာျပီး ေဒၚေထြးရီ
တင္နူစ္လံုးျကားအတင္းတိုးဝင္ေခြ့လာေတာ့သည္၊ အခုမွပဲ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခမ်ာေထာင္ေျခာက္ထဲက်ေန
သလိုျဖစ္သြားရ၏၊ ေဆာင္းဦး လက္ဖပါးမွာသူမေပါင္ေပၚမွ လြတ္မသြားသည့္အျပင္ ထမိန္ေခါက္ျကားေအာက္မွ
ေပါင္ခြဆံုထိပင္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္၊ ဒိေန့ဝတ္လာေသာ အတြင္းခံပင္တီ ပါးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေျကာင့္ ထမိန္သား
တလြာေပၚမွ ေဆာင္းဦးလက္ဖဝါးမွ အပူေငြ့ကိုပင္သူမ အဖုတ္ေပၚမွာ ခံစားရေနရ၏၊ေဆာင္းဦး လက္ဖဝါးမွ
သူမအဖုတ္လြတ္ေအာင္ ဖင္ေကာ့လိုက္ရင္လည္း ေဆာင္းဦး၏ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးထိတ္ျကီးက
သူမဖင္ေပါက္ဝတည့္တည့္ကိုထိုးေထာက္ေနျပီး ဖင္ကိုေရွ့ေကာ့လိုက္ရင္လည္း၊ သူမအဖုတ္ကိုေဆာင္းဦးလက္ဖဝါးမွာ
ဝကြက္အပ္လိုက္သလိုျဖစ္သြား၏၊
ေနာက္ဆံုး ဆရာမေဒၚေထြးရီ လက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ သည့္အခိ်န္မွာေတာ့ ေဆာင္းဦး၏ လက္ဝါးက ေဒၚေထြးရီ
ရဲ့အဖုတ္ေပၚမွာ စိတ္ထင္တိုင္း ပြတ္သပ္ ဆုပ္ေျခ ကိုင္တြယ္ေနေပေတ့ရာ ေဒၚေထြးရီ၏ ဒူးမ်ားမွာ မတ္မတ္ရပ္ဖို့ပင္
အားမရိွေတာ့သလို ေခ်ာင္ခိ်ေနေပေတာ့သည္၊
' လာဆရာမ မွတ္တိုင္ေရာက္ျပီ '
ဟုဆိုကာေဆာင္းဦးက သူမလက္ကိုဆဲြေခၚကာ ကားေပၚကဆင္းခဲ့ျကမွပဲ သူမခမ်ာ အသက္ကို ဝဝရူျဖစ္ေတာ့သည္၊ သူမ
ပင္တီတခုလံုး ေစာက္ဖုတ္မွအရည္ေတြနဲ့ စိုရဲြလို့ေပါ့၊ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ညို့ခံထားရသူလို ကာမစိတ္ေတြမြန္ေနျပီး
ေဆာင္းဦးလက္ကိုပင္ ဆဲြမျဖုတ္ပစ္ေတာ့ပဲ လိုက္လာခဲ့မိသည္၊ဆရာမတူမေလး ေကာအိမ္မွာရိွလားဟင္'
'ဟင့္အင္း သူဒီေန့ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္မယ္'
ေဆာင္းဦး အဖို့ အရမ္းကိုေပ်ာ္သြားရသည္၊
အခန္းထဲေ၇ာက္တာနဲ့ အခန္းတံခါးကိုပိတ္ေသာ့ခတ္ျပီး ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခန္းကိုတန္းသြားျပီးတံခါးထပ္ပိတ္လိုက္သည္၊
အေတြ့အျကံုသိပ္မရိွေသးလို့ ေျကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီကို ဆဲြဖက္ျပီး အိပ္ယာေပၚ
လဲွခ်လိုက္ကာ မ်က္နာေပၚကို အနမ္းမိုးေတြ ေဆြခ်လိုက္ရင္းက ထမိန္ကို ဘိုက္ေပၚထိဆဲြလန္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့
ပင္တီကိုခက္ခက္ခဲခဲ လက္တဖက္ထည္းနဲ့ ရေအာင္ခြ်တ္၊ ျပီးမွ သူ့လီးျကီးကို အရည္ေတြနဲ့ စိုရဲြေနျပီျဖစ္ေသာ
အဖုတ္ဝမွာေတ့ ျပီးဖိသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္၊
ေဖါက္..စြပ္..ျပြတ္
ျမည္သံေတြနဲ့ အတူ ေဆာင္းဦးမွာအားရပါးရေဆာင့္ေပးေနမိေတာ့သည္၊
စေနတနဂၤေနြ ၂ရက္လံုး ေသးေသးက်စ္က်စ္ ေဒၚေလးကို ခ်ေနခဲ့ရျပီး အခု အေျပာင္းအလဲ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္
ထြားထြားမို့မို့ ျကီးကို ေဆာ္ေနရသျဖင့္ တမို်း အရသာထူးေနေပေတာ့ရာ အားကုန္သြန္ေမွာက္ တဖုန္းဖုန္း
နူင့္ခ်ေနမိေလသည္၊
ဒီတခါေတာ့ ဆရာမေဒၚေထြးရီလည္း အားက်မခံေတာ့ ၊ ေသာႀကာေန႕ကမွ ပါကင္ဖြင့္ခံလိုက္ရၿပီး ခံစားလိုက္ရသည့္
အရသာက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ထံုထိုင္းသလိုၿဖစ္ေနၿပီး ဘာမွမသိလိုက္ေသာ္လည္း၊ ၿပန္စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႕
သူမအဖုတ္မွ အရည္ေတြ တရြမ္းရြမ္းနဲ႕ ၿဖစ္ေနေအာင္ကို စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္လံုး ရြပိုး ထိုးေနခဲ့ရသည္၊
ဒါေႀကာင့္ ဒီေန႕ ေဆာင္းဦး စလာခဲ့ရင္ အေႏွာက္အယွက္ကင္းေအာင္၊ တူမေလးကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ စာသြား
ႀကည့္မယ္ဆိုတာကို ႀကည္ႀကည္သာသာ ခြင့္ေပးခဲ့သည္၊
အခုေတာ့ ႏူစ္ေယာက္သား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကာမဂုဏ္ ေႀကာမွာေမွ်ာခြင့္ရၿပီမို႕ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပင္ ၊ ကာမ
အရသာကို ခံစားေနေပေတာ့သည္္၊ ေဆာင္းဦးက ဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဆရာမ ေဒၚေထြးရီက ေအာက္က အားက်မခံ
ဖင္ႀကီးကိုႀကြကာႀကြကာနဲ႕ ၿပန္ေကာ့ေကာ့ေပးေနေလသည္္၊
" ဖုတ္..ဖြတ္..ဖတ္..ဖတ္.."
" အင္း..အီး..အြန္႕..အြန္႕.."
သိပ္မႀကာခင္ပဲ ဆရာမေဒၚခင္ေထြးရီမွာ တကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းၿပီး ေဆာင္းဦးကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ကာ တခ်ီၿပီးသြား
ေတာ့သည္၊ ေဆာင္းဦးကေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား သူလည္းၿဖစ္၊ စေန တနဂၤေႏြ ႏူစ္ရက္ စလံုးလည္း ေဒၚတင္ေလးႏူင့္
အခ်ီေပါင္း မ်ားစြာ ဆြဲထားခဲ့သၿဖင့္ မၿပီးႏိူင္ေသးဘဲၿဖစ္ေနရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ဆရာမေဒၚေထြးရီက တင္းႀကပ္စြာ
ဖက္ထားသၿဖင့္ အလိုက္သင့္ ၿပန္ဖက္ထားၿပီး သူ၏မာတင္းေနေသာ လီးႀကီးကို ေဒၚေထြးရီ ေစာက္ေခါင္းထဲ စိမ္ထား
ရင္း ၿငိမ္ေနရသည္၊ သူလည္း အရသာမရွိေတာ့မဟုတ္ပါ ၊ ၿပီးသြားေသာ ေဒၚေထြးရီ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားက
ရွဳံ႕ခ်ည္ ပြခ်ည္ လုပ္ေပးေနတာကို သူ၏မာေက်ာေနေသာလီးႀကီးမွာ အၿပည့္အ၀ခံစားေနရေပရာ၊ ၿငိမ္ၿပီး မွိန္းေနမိေလ
သည္၊ ခနအႀကာ ေဒၚေထြးရီ ၿငိမ္က်သြားမွ သူ႕လီးႀကီးကို ေၿဖးေၿဖးၿခင္း အ၀င္အထြက္စလုပ္ေပးေတာ့၏၊
ေဒၚေထြးရီမွာ အခုမွ ၿပီးကာစမို႕ ေအာက္မွ သိပ္မလွဳပ္ရွားႏိူင္ပဲရွိေလရာ၊ ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ၏ ေပါင္လံုးႀကီး
ႏူစ္လံုးကိုမ သူပုခံုးေပၚထမ္း လိုက္ၿပီး ေဒၚေထြးရီ၏ ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္ႏူစ္ဖက္ၿဖင့္ထိန္းၿပီး အားၿဖင့္တခ်က္ၿခင္း
ေဆာင့္ေပးေနရာ ေဒၚေထြးရီမွာ အားကနဲ ပင္ အသံထြက္ညီးညဴ မိေတာ့၏
" အား ေမာင္ေဆာင္းဦး အင္း အဲလိုေဆာင့္..ေဆာင့္..ရင္ ဆရာမ..နာ..နာတယ္..ကြာ"
ေဆာင္းဦးက အားနာသြားၿပီး အားနဲနဲ ေလွ်ာ့ကာေဆာင့္ေပးေလသည္၊ ခနအႀကာမွာ အရွိန္ရလာေတာ့ ေဒၚေထြးရီ လည္း
ဖင္ႀကီးေကာ့ကာေကာ့ကာႏူင့္ တဟင္းဟင္း ၿဖင့္ ဖီးတက္လာၿပီး ေဆာင္းဦးလည္ဂုတ္ကိုလွမ္းဆြဲလာသၿဖင့္ ေဆာင္းဦးမွာ
အစတုန္းကအတိုင္းခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ပင္ ၿပန္ေဆာင့္ေလေတာ့သည္၊ ဒီတခါေတာ့ ေဒၚေထြးရီ မၿငီးေတာ့ပါ၊
" ဖုတ္..ဖုတ္..ဖြတ္..ဖြတ္...စြတ္..စလြတ္.."
" အီးးးးး..အီးးးးးး...အင္းးးး...အင္းးး...."
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဆာင္းဦးလည္း မထိန္းႏိူင္ေတာ့ပါ၊ေဒၚေထြးရီ သူ႕ကို ကုတ္ညွစ္ၿပီး ေတာင့္တင္းလာတာနဲ႕ သူ႕လီးႀကီး
ကိုလည္း ေဒၚေထြးရီ အဖုတ္ေခါင္းထဲ အဆံုးထိ ဖိသြင္း ကပ္ထားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္ ပစ္လြတ္ပစ္လိုက္ပါ
ေတာ့တယ္၊ေဆာင္းဦးနဲ႕ ေဒၚေထြးရီတို႕ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္အိပ္ယာေပၚေထြးဖက္ထားႀကရင္းနဲ႕ အေမာေၿဖေနႀကေလသည္၊
" ဆရာမ ေကာင္းလားဟင္ "
" ဟင့္ သြားဘာေတြလာေမး ေနတာလည္း နားရွက္တယ္"
" က်ေနာ္က ေတာ့ လိုးလို႕ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာမရယ္၊ ဆရာမ ဖင္ႀကီးတုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႕ အတန္းေရွ႕မွာ ေဘာဖ်က္ ေနတာႀကည့္ ရင္းနဲ႕ လိုးၿခင္ေနတာ"
" ဟယ္သြားရုပ္ရုပ္ပတ္ပတ္ေတြ ပါးစပ္ကမေၿပာနဲ႕ နားရွက္ပါတယ္ဆို၊ သြားထေတာ့ ဟိုကေလးေတြလာေတာ့မယ္"
"က်ေနာ္ ခ်စ္လို႕ မ၀ေသးဘူး ဆရာမရယ္ ဒီေန႕ သင္မေနပါနဲ႕ေတာ့"
" ဟယ္ မသင္လို႕ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မဟုတ္တာကို"
" က်ေနာ္ ဟိုေကာင္ေတြလာရင္ေၿပာလိုက္မယ္ ဆရာမ ေခါင္းကိုက္ၿပီး ကိုယ္ပူေနလို႕ဒီေန႕မသင္ဘူးလို႕၊ ငါလည္းအိမ္ကလာႀကိဳတာ ေစာင့္ေနတာလို႕၊ ဟိုေကာင္ေတြ ေပ်ာ္ေတာင္သြားအုန္းမယ္"
ဆရာမ ေဒၚေထြးရီနည္းနည္းေတြသြားသည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ၊
" ေအးေလ အဲဒါဆိုလဲ မ်က္ႏွာက ပိပိရိရိ ေန ၊ဒီကိစၥလည္း ႏူတ္လံုေနာ္ဒါပဲ"
ေဆာင္းဦး ပုဆိုးေကာက္၀တ္ၿပီး ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ေသးေပါက္ လီးႀကီးကို ေရေဆး ေႀကာ၊ ေရေသာက္ ၿပီးခ်ိန္
ေလာက္မွာ ၀င္းစိန္နဲ႕ရူႀကည္တို႕ေရာက္လာႀကသည္၊
ေဆာင္းဦး တံခါး၀ကပင္ထြက္ ခါ ဆရာမေနမေကာင္းလို့ ဒီေန့ ကူ်ရွင္ ရိွမယ္မဟုတ္ ေျကာင္း သူလည္းျပန္မလို့ သူ့အေဒၚကားလာျကိုတာေစာင့္ေနတာျဖစ္ေျကာင္းေၿပာလိုက္တာနဲ႕ လွည့္ၿပန္သြားႀက ေတာ့သည္၊
ဝင္းစိန္တို့ ျပန္ဆင္းသြား ျပီး ေဆာင္းဦးက တံခါးျပန္ပိတ္ကာဂ်က္ခ်လိုက္သည္၊
ေဆာင္းဦး ဆရာမအခန္းဘက္သြားမလို့လွည့္လိုက္ခိ်န္မွာပဲ ဆရာမေဒၚေထြးရီ သူမအခန္းထဲက ထြက္လာ ျပီး
ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္သြား၏၊ လမ္းမွာဆံုေတာ့ ေဆာင္းဦးကို မခို်မျခင္ ျပံုးနဲ့ ျပံုးျကည့္ရင္း
ဘိုက္ေခါက္မနာေအာင္လိမ္ဆဲြသြားေလသည္၊ ေဆာင္းဦးက အေနာက္မွ ကပ္လိုက္သြားေသာ္လည္း ဆရာမ
ေဒၚေထြးရီက ေရခို်းခန္းထဲဝင္ျပီး အတြင္းက ဂလန့္ခ်လိုက္သျဖင့္ ေယာင္လည္လည္နဲ့၊ ထမင္းစားပဲြေပၚက
ယင္ကာအုပ္စေလာင္းကို ဖယ္ျပီးဘာမ်ားနိူက္စားစရာရိွမလည္းဟုစပ္စုလိုက္ေလသည္၊ ေရခို်းခန္းထဲမွေရသံသဲ့သဲ့
ျကားေနရသျဖင့္ ဆရာမေဒၚေထြးရီ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေနမွာေပါ့ ဟုေတြးရင္း ပုဂံတလံုးထဲက ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း
နိူက္ျပီး ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ဝါးလိုက္၏၊ အင္းးး ေကာင္းလိုက္တာ ဆားေပါ့ေလးဟုေတြးလိုက္ရင္း လက္တဖက္က
ယင္ကာစေလာင္းဖံုးမရက္ တဖက္က ငါးေျခာက္ဖုတ္ ထပ္နိူက္ေနတုန္း ဆရာမေဒၚေထြးရီ ေရခို်းခန္းထဲက
ထြက္လာသည္၊
..ဟဲ့ေကာင္ေလး .. ဘိုက္ဆာေနျပီလား..
..အင္း နဲနဲ ဆာသလိုပဲ ငါးေျခာက္ေလးက လည္း ဆားေပါ့ေလးေနာ္..
..ေရာ့ေရာ့ ထမင္းပူပူေလးနဲ့ စားလိုက္..ငါျကက္ဥေက်ာ္လိုက္မယ္..
ေဆာင္းဦးလည္း ဘိုက္ဆာဆာနဲ့မို့ ျငင္းမေနေတာ့ပါ၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ခူးထည့္ေပးလိုက္ေသာ ထမင္းပူပူေလးမွာ
ငါးရံေျခာက္ဖုတ္ေလး ျမုတ္ျပီးစားေနေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ဆရာမေဒၚေထြးရီ ေက်ာ္ေပးေသာ ႀကက္ဥႏူစ္လံုးလည္း
အားရပါးရတီးလိုက္၏၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီလည္း ဆာသလိုၿဖစ္လာတာနဲ႕ တခါထဲ ၀င္စားလိုက္ေတာ့သည္၊
" ခါတိုင္း အခုအခ်ိန္ ဆို ငါမဆာတတ္ပါဘူး ဟယ္ နင္စားေနတာႀကည့္ၿပီး ငါလည္း ဘိုက္ဆာလာတယ္"
ဆရာမေဒၚေထြးရီက စားေနရင္းေဆာင္းဦး ကိုလွမ္းေၿပာလိုက္သည္၊ ေဆာင္းဦးက ၿပံဳးစိစိႏူင့္၊
" ခါတိုင္း ဒီလို လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားမွမလုပ္တာ ကိုးဆရာမရဲ႕"
" ေခြးေကာင္ ေလး နာမယ္ နင္ေတာ့"
ဆရာမေဒၚေထြးရီ မွာ မ်က္ႏွာနီၿမန္းသြားၿပီး ရွက္ရွက္နဲ႕ ထမင္းငံု႕စားေနေတာ့သည္၊
ထမင္း၀ သြားေတာ့ ေဆာင္းဦး နာရီကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္တနာရီနီးပါး အခ်ိန္ရေသးသည္၊ လီးကလည္း ေနာက္
တခါတိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ အသင့္ၿဖစ္ေနၿပီ၊ ေဆာင္းဦး က ပန္းကန္ေဆးေနေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီကို အေနာက္မွႀကည့္လိုက္၏
ေဒၚေထြးရီ မွာအေပၚက အင္းက်ီအၿဖဴရင္ဖုန္းကို မလဲရေသးေသာ္လည္း အိပ္ေနရင္း ထမိန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပါးပါး လဲ
၀တ္ထားသည္ကို သတိုထားမိလိုက္သည္၊ ေအာက္ကဘာမွမ၀တ္ထားလို႕ ထင္သည္၊ တင္သားလံုးႀကီးမ်ားမွာ ထမိန္နဲ႕
ကပ္ၿပီး လွဳပ္ရွားလိုက္တိုင္း တုံတုံ တုံတုံ ၿဖစ္ေနတာေတြကေနရသည္၊ ေဆာင္းဦးက အေနာက္သို႕ သြားကပ္ရပ္လိုက္ၿပီး
တင္ပါးဆံု ႀကီးကိုလက္ဖ၀ါးၿဖင့္ ပြတ္ေပးရင္း ဆုပ္ညွစ္ လိုက္သည္၊ ေဒၚေထြးရီက ေဆာင္းဦးကို တေတာင္ဆစ္ႏူင့္ တြက္
လိုက္ၿပီး..
" ေဟး ေတာ္ၿပီေလ ကြာ လက္က ညိမ္ညိမ္ေန စမ္း"
" ဆရာမက လည္း ခနေနရင္ က်ေနာ္ အိမ္ၿပန္ရေတာ့မွာကို အခ်ိန္ရတုန္းေလးေလ"
" ဘာၿဖစ္လဲ ၿပန္မဲ့ ဟာၿပန္ေပါ့ အခုနေတာင္ ႏူစ္ခါႀကီးေတာင္...ေတာ္ၿပီ"
ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ တင္ပဆံုႀကီးေတြကို ပြတ္သတ္ဆုပ္နွယ္ေနရင္းက သူမခါးေလးကိုပါဆြဲယူၿပီး သိုင္းဖက္
လိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ခုခံအားနည္းစ ၿပဳေနၿပီၿဖစ္ေသာ ေဒၚေထြးရီကို သူမအခန္းရွိရာကို ဆြဲေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္၊ဒီတခါေတာ့ ေဆာင္းဦး က အခိ်န္ယူကာ ေျဖးေျဖး ျခင္းလွုပ္ရွားေတာ့ သည္၊ ဆရာမေဒၚေထြးရီ တကိုယ္လံုးကို ေထြးဖက္၊
မ်က္နွာ လည္တိုင္ အနံွ့ နမ္းရံွု့ရင္းမွ ရင္ဖံုးအိန္းကီ် ကို စျပီးခြ်တ္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘရာဇီယာ ထမိန္ အဆင့္ဆင့္ျဖင့္
သူေရာ ဆရာမေဒၚေထြးရီပါ နူစ္ေယာက္စလံုး ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ကုန္ျကရျပီး ကုတင္ေပၚ ထပ္လွ်က္က်သြားရေတာ့၏၊
ေဆာင္းဦးက ကဲြ်ေကာသီး တျခမ္းျဖတ္ျပီး ေမွာက္တင္ထားတာနဲ့ သ႑န္တူေသာ ဆရာမေဒၚေထြးရီရဲ့ နိူ့ျကီးနူစ္လံုးကို
လက္နူစ္ဖက္နဲ့ ဆုပ္ေခ်ရင္းက အားရပါးရ ကုန္းစုပ္ေနရာ၊ နိူ့တတခါမွ အစို့ မခံဘူးေသာ အပို်ျကီး ဆရာမေဒၚေထြးရီခင္ဗ်ာ
လူးလူးလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ အေတာ္ ကို အရသာေတြ့ေနရေပေတာ့သည္၊
ေဆာင္းဦးက ေဒၚေထြးရီ ေပါင္နူစ္လံုးကို ခဲြလိုက္ျပီး ေရေဆးထားလို့ သန့္ရွင္းေနေသာ အဖုတ္ျကီးကို ငံုနမ္းလိုက္ေလသည္၊
အို့ ေဆာင္းဦး ဘာလုပ္တာလဲ
ဆရာမေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမလို့ပါ
ေဒၚေထြးရီ အဖုတ္ျကီးမွာ အေမႊးနက္နက္ မ်ားမထူမပါး ဖုန္းအုပ္ေနသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အဖုတ္နူတ္ခမ္း တဖက္တခ်က္ကို
အသာဖယ္ကာ၊ရွင္းလိုက္ရသည္၊
..အိုကြာ..ဟင္းးး...အို့ ေမာင္ေဆာင္းဦးးးးးးးးးးးးးး
ေဆာင္းဦး၏ အေတြ့အျကံု မ်ားေနျပီ ျဖစ္ေသာ လွ်ာက ဆရာမေဒၚေထြးရီ အဖုတ္နူတ္ခမ္းမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္းက လွ်ာထိတ္ကေလးျဖင့္ ေျမပဲေစ့ေလးကို ထိတို့ ကစားေပးေနရာ
ေဒၚေထြးရီခမ်ာ တလူးလူးလြန့္လြန့္ျဖင့္၊ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင္းဦး ကလွ်ာကိုမာေတာင့္ေတာင့္လုပ္ျပီး အဖုတ္ေခါင္းတြင္း ဝင္သေလာက္ သြင္းေလေတာ့ နူးညံ့ ပူေနြးေနသည့္
လွ်ာေလး၏ အထိအေတြ့က ေဒၚေထြးရီ၏ အဖုတ္တြင္း ထူးျခားလွသည့္ ခံစားမွုကို ျဖစ္ေစေလရာ ေဒၚေထြးရီခမ်ာ အသံထြက္ ေအာ္ျငီးရင္း က ေဆာင္းဦး၏ ဆံပင္မ်ားကိုပင္
ဆုပ္ဖြဆဲြ ကိုင္မိေလေတာ့သည္၊
ေဆာင္းဦး မွာ ကိုယ့္ အျကံနဲ့ ကိုယ္မို့ ဆရာမ ေဒၚေထြးရီ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ ေကာ့ပံ် ေနရာမွ တကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းျပီး ျပီးသြားသည္ အထိ လွ်ာအေညွာင္းခံကာ
လုပ္ေပးလိုက္ ေလသည္၊ ျပီးမွ ဆရာမေဒၚေထြးရီ ေဘးတြင္ လဲွေလ်ာင္းရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရူကာ နားေနလိုက္သည္၊
ေဒၚေထြးရီက ေဆာင္းဦးမ်က္နွာ ကို သူမလက္ဖဝါးျဖင့္ ျကင္နာစြာ ပြတ္သပ္ေပးရင္းက
..ေမားသြားျပီလား ေမာင္ေဆာင္းဦး..မင္းဒီအရြယ္ေလးနဲ့ အတတ္မို်းစံုလွေခ်လားကြယ္...ေမာသြားျပီလား..နားေတာ့ေနာ္..
..ဆရာမကို ခ်စ္တာကိုး လို့ အဲဒါေျကာင့္ ဆရာမေကာင္းေအာင္လုပ္ေပး တာပါ၊...
..ဆရာမကလည္း မင္းကိုခ်စ္ပါတယ္ကြာ..မင္းက ဆရာမရဲ့ ပထမဆံုး ေတြ့ျကံုဖူးတဲ့ ေယာက္က်ားေလးပါပဲ..ဒါေပမဲ့ မင္းနူတ္လံုရမယ္ေနာ္..အဲဒါေပါက္ျကားျပီး
သတင္းျပန့္ သြားရင္ေတာ့ ဆရာမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပဲသတ္ေသလိုက္ေတာ့ မယ္..လူျကားထဲမွာ ဒီမ်က္နွာ မျပရဲေတာ့ဘူး..
ေဆာင္းဦးက ဆရာမေဒၚေထြးရီ ၏စိုးရိမ္စိတ္နူင့္ အရွက္ျကီးတာ ျကားလိုက္ရေတာ့ နဲနဲ ေတာ့ လန့္သြား၏၊ ဒါေပမဲ့ ငါလည္း ဘယ္သူ့မွ ေရွာက္ေျပာမွာမွ မဟုတ္တာေလ
လို့ ေတြးျပီးကိုလိုျခင္တာ ေတာင္းဖို့ စကားစလိုက္သည္၊
..က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလာက္ေတာ့ နားလည္ ပါတယ္ ဆရာမရယ္..ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ့..ဆရာမ က်ေနာ့္ ကိုခ်စ္ရင္တခုလုပ္ေပးပါလား..
..ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ ကြာ..
..ဟိုေလ..အခုနက က်ေနာ္ ဆရာမကိုလုပ္ေပးသလိုမို်းေလ..
.. ဟင့္အင္းကြာ.. ငါမွ မလုပ္တတ္တာ..ေနာက္ျပီးေတာ့ ဟို..ဟို..
..ဟင္..ဆရာမကလည္း ခ်စ္တယ္လည္းဆိုေသးတယ္..က်ေနာ္က်ေတာ့ လုပ္ေပးရတယ္..အင္းေလ မလုပ္ေပးျခင္လဲ ေနပါ..
..ေအာင္မယ္..ကိုပို..သြား..လုပ္ေပးပါ့မယ္..ဒီက မလုပ္တတ္လို့ပါဆို..တခါထဲ ..ကဲေျပာ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ..
ဆရာမ ေဒၚေထြးရီက ေျပာေျပာဆိုဆို နူင့္ အိပ္ယာေပၚ ထထိုင္လိုက္ျပီး မတ္မတ္္ေထာင္ ေနေသာ ေဆာင္းဦး၏လိင္တန္ ျကီးကို ျပံုးစိစိနဲ့ ျကည့္လိုက္ရင္း
..ဟင့္..သူ့ဟာျကီးက လည္း ေထာင္ေနတာပဲ..ခီြ..
ရွက္အန္းအန္း ဆရာမ ရဲ့လက္ကို ေဆာင္းဦးက ဆဲြယူလိုက္ျပီး သူလိင္တန္ျကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္၊
..အိ.ေနြးေနြးျကီးေနာ္..
ေဒၚေထြးရီ တေယာက္ နဲနဲ ရဲတင္းလာျပီး စိတ္ဝင္တစား ပြတ္သပ္ျကည့္ေနေတာ့ ေဆာင္းဦး လိင္တန္ျပီးမွာ ပိုျပီးမာတင္းလာ၏၊
..ဆရာမ လုပ္ေလ ထိပ္ဖူးကို သျကားလံုးစုပ္ သလိုငံုစုပ္ေပး ျပီးေတာ့ အတန္နဲ့ ဥ ကို ရက္ေပးေလ..
ေဆာင္းဦး ကေျပာလည္းေျပာ ဆရာမရဲ့ လည္ဂုတ္ကေလးကို သူမဆံပင္ဖါးလ်ား ေအာက္မွ ဆဲြယူ ဖိခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚေထြးရီ ရဲ့ နူတ္ခမ္းအစံုက
ပြင့္အာသြားျပီး ေဆာင္းဦး ရဲ့ ဒစ္ဖူးကို ငံုမိသြားေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေဆာင္းဦးေျပာတဲ့ အတိုင္း ကေလး ေလာ္လီေပါ့ စုပ္သလို တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ေလရာ
ေဆာင္းဦးမွာ အီစိမ့္ေနေအာင္ ခံစားရေလသည္၊ ခနျကာေတာ့ ေဆာင္းဦးက သူ့ဖင္ကို ျကြျကြေပးျပီး ေဒၚေထြးရီ ပါးစပ္ကို ေျဖးေျဖးျခင္း စေညွာင့္ေလရာ
ေဒၚေထြးရီ မွာ သူငါ့ အဖုတ္ကို လုပ္သလို ငါ့ပါးစပ္ကိုလုပ္ေနတာပါလားဟု၊ စအထာေပါက္လာေတာ့သည္၊ တခ်က္တခ်က္ ေညွာင့္လိုက္ေတာ့ ေဆာင္းဦး
၏လိင္တန္ထိတ္ဖူးျကီးက သူမ၏ အာေဂါင္ကိုထိုးထိုးမိသြားရာ ေအာ့ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြား၍ သူမလက္ျဖင့္ ေဆာင္းဦး ဆီးခံုကို တြန္းတြန္း ျပီး တားထားရ၏၊
ဆရာမ ေဒၚေထြးရီ ၏ မလုပ္တတ္ လုပ္တတ္ နူင့္ တအားစုပ္ေနမွု က ေဆာင္းဦး ကို အရမ္းေကာင္း ေစသျဖင့္ ေဆာင္းဦးမွာ စိတ္မထိန္းနိူင္ေတာ့ပဲ ေဒၚေထြးရီ ေခါင္းကို
လက္နူစ္ဖက္နူင့္ ထိန္းကိုင္ထားျပီး ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ ေညွာင့္ေလေတာ့ရာ မျကာမီမွာပဲ လီးထိပ္မွာ ယားလာကာ သုတ္ရည္မ်ား တျပြတ္ျပြတ္ ပန္းထြက္သြားေလေတာ့သည္၊
ေဒၚေထြးရီမွာ ကုန္းထဖို့ ျကိုးစားေသာ္လည္း သူမေခါင္းကို ေဆာင္းဦးက လက္နူစ္ဘက္ျဖင့္ ဖိထားသျဖင့္ သူမအာေဂါင္ထဲ ပန္းထြက္လာသည့္ သုတ္ရည္မ်ားကို မို်ခ်ျပစ္လိုက္ရေလသည္၊
= THE END =
