ေမာင္မေထာင္းနဲ႔ေညာင္းမယ္
“ အာႏိုးေရ….ေဟ့ အာႏိုး…”
“ လာၿပီ….အမေရ…”
ႏြားစာစင္းေနေသာ အာႏိုးအိမ္ေဘးမွ မေျပး႐ုံတမယ္လာခဲ့ၿပီး….အိမ္ေပၚသု႔ိ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ မခင္ေအးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္။
“ နင့္ ဦးေလးလည္း ပိုက္တဲေရာက္ရင္ ျဲ
ပန္မလာေတာ့ဘူး…နင့္ပဲခိုင္းရမွာပ…ညေနေစာင္းရင္ မိုးရြ့ ျပန္လာမယ့္ပုံမေပၚဘူး
ာလိမ့္မယ္ထင္တယ္….နင္…ႏြားေတြသြားသိမ္းေခ်ေတာ့…နင့္ ဦးေလးကေတာ…..”
“ အခုပဲ သြားလုိက္ေတာ့မယ္….အမ….”
အာႏိုးက အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ သံဇကာတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ခေမာက္ကို ဆြဲၿပီး ထြက္သြား
ေဆာင္းသည္။ မခင္ေအး အိမ္ေပါက္ဝမွရပ္ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးမိသည္။ အာႏိုင္းက ဖင္ေပါ့သည္။ သိတတ္သည္။ သည္လိုသူရင္းငွားမ်ဳိးရထားတာ သူ႔တို႔အဖို႔ကံေကာင္းလွသည္။ ၿပီးေတာ့ အာႏိုးက တစ္ေကာင္ၾကြက္ မခင္ေအး ၏ေယာက္်ား ကိုသန္းေငြ၏ အေဖ မခင္ေအး၏ေယာကၡမအိမ္တြၿပီး
င္ ငယ္ငယ္ထဲက ေနလာကိုသန္းေငြ့ သူတုိ႔ဆီလာၿပီး သူရင္းငွားလုပ္ေနတာျဖစ္သည္။
ႏွင့္ မခင္ေအး အိမ္ေထာင္က်ေတာအသက္က (၁၅)ႏွစ္ခန္႔သာရွိေသးေသာ္လည္း အာႏိုးဆိုေသာ နာမည္ရေအာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ထြားႀကိဳင္းလွသည္။ အခု ကိုသန္းေငြႏွင့္ မခင္ေအးတို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး (၂)ႏွစ္ခန္႔အတြ
င္းမွာပင္ အာႏိုး ေတာ္ေတာ္ထြားလာသည္။ ဒီႏွစ္ဆို ထြန္တုံးေတာင္ႏိုင္ေနေခ်ၿပီ။ မခင္ေအးတို႔တြင္ လယ္ဧက (၂၀)ေက်ာ္ ရွိသည္။ လယ္ေတြထြန္တုံးပိတ္ကတည္းက မခင္ေအး၏ေယာက္်ား ကိုသန္းေငြ
က ပိုက္ထဲသု႔ိ စတဲခ်ေန သည္။ ဒီႏွစ္ ေခ်ာင္း႐ုိးတြ့
င္ လိုင္စင္ရသူက ကိုသန္းေငြ၏ သူငယ္ခ်င္း။ ဒီေတာကိုသန္းေငြ တစ္ေယာက္ အရက္ေပါ၍ ပုစြန္ေရြ့။ အိမ္မွာက သူ႔သူရင္းငွား အာႏိုးကို
း ငါးေရြး မိန္းမေတြမ်ားသည့္ ပိုက္ထဲမွ မျပန္ေတာယုံၾကည္စိတ္ခ်တာလည္းပါသည္။ သူကုိယ္တိုင္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနတတ္တာလည္း ပါသည္ ေပါ့။
ကိုသန္းေငြက အသက္(၃၀)ခန္႔သာရွိေသာ္လည္း အာႏိုးက ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနလာသူမို႔ ႏႈတ္က်ဳိးၿပီး ဦးေလးဟုသာေခၚသည္။ မခင္ေအးက်ေတာ့ အသက္(၂၇)ႏွစ္ေတာင္ရွိေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ အမ ဟုသာသူကေခၚေလသည္။ အိမ္မွ ကြင္းထဲသုိ႔ထြက္သြားေသာ အာႏိုးတစ္ေယာက္ ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္ သြားေတာ့မွ မခင္ေအးက အိမ္ထဲသုိ႔လွမ္းဝင္ရန္ ႀကံလိုက္ရင္း ေကာင္းကင္သုိ႔ေမာ့၍ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေတာင္ဘက္ဆီမွ မိုးရိပ္တို႔က တက္စျပဳေနၿပီ။ သူမ အာႏိုးကိုလႊတ္လိုက္သည္မွာ မွန္သြားသည္ဟုေတြး ရင္း မခင္ေအးသည္ အိမ္ေပါက္ဝသံဇကာတံခါးကိုပိတ္ကာ အိမ္ထဲသုိ႔ျပန္၍ ဝင္ခဲ့ေလသည္။
ရြာမွေန၍ၾကည့္လွ်င္ တစ္ျပေလာက္အကြာတြ
င္ ေတာတန္းေလးတစ္ခုရွိသည္။ထိုေတာတန္းေလး
ပတ္လည္တြင္ စားက်က္ေကာင္းသျဖင့္ ရြာမွကၽြဲ
ႏြားမ်ားကို လႊတ္ေၾကာင္းထားေလ့ရွိသည္။ အခုလည္း အာႏို္းတစ္ေယာက္ ထိုေတာတန္းေလးသို႔ ေရွ႕႐ႈ၍ လယ္ကြင္းမ်ားကိုျဖတ္ကာ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ “ ေဟာဟိုေရွ႕မွာ….ဒီဖက္ျပန္လာေနၾကတာ….အိမ္က ေကာင္ေတြလားမသိဘူး….” လမ္းခုလတ္အေရာက္ ႏြားတစ္စုျပန္လာေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ “ ဟုတ္တာေပါ့….အိမ္ကေကာင္ေတြပဲ
…” ထိုအခိုက္ မိုးကတေျဖာက္ေျဖာက္က်လာသည္။ ႏြားသိမ္းဖို႔ေတာ့ မလိုေတာ့ဘူး။ မေန႔ကဦးေလး ကုိသန္းေငြႀၿပီးခူးလိုက္အုံးမွပ…. ဲ
မႈိစားခ်င္တယ္ေျပာတယ္…။ ကံဳတုန္း သြားအာႏိုးတစ္ေယာက္ ေရွ႕တြင္မေဝးေတာ့ေသာ ေတာတန္းေလးဆီသု႔ိဆက္၍လာခဲ့သည္။ ထိုအ ခိုက္ မိုးကသည္းထန္စြာရြဲၿပီးေတာ
ာလာသည္။ အာႏိုးေတာတန္းေလးသုိ႔ အေရာက္လာခ့သည္။ ့ သူမိုးခို ေနက် ေညာင္ေခါင္းေပါက္ႀကီး ရွိရာသုိ႔ အေျပးအလႊားလာခဲ
့သည္။ မိုးက တမိုးလုံးမဲေမွာင္ၿပီး သဲသထက္ သဲလာသည္။
“ ဟင္…ငါ့ အရင္ ဘယ္သူေရာက္ေနတာလဲ….”
ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးရွိရာသုိ႔ လွမ္း၍အျမင္ရတြင္ လူတစ္ေယာက္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေန သည္ကို မိုးထဲေလထဲတြင္ မသဲမကြဲ႔ျမင္လိုက္ရသည္။
ေတြ“ ဟင္…..ေထြးေထြး….” “ ဟင္….အာႏိုး….” “ နင္….ဘာလာလုပ္တာလဲ….” “ ငါ မႈိလာခူးတာ….မိုးေတြဲ
သဲလာလို႔ မျပန္ႏိုင္ေတာ့တာ….ဒီမွာတကုိယ္လုံးလည္း ရြေနၿပီဟာ…. ခ်မ္းလိုက္တာ ” ေထြးေထြးက ေမး႐ိုက္သံေလးျဖင့္ ေျပာသည္။ ေထြးေထြးတို႔တဲက ေတာတန္းေလးႏွင့္ ရြာအၾကား ကြင္းထဲ
တြင္ရွိသည္။ ေတာတန္းေလးမွဆိုလွ်င္ တေခၚေလာက္သာေဝးသည္။
“ အီး….ဟီး….ခ်မ္းလိုက္တာ အာႏိုးရာ…”
ေထြးေထြး တကိုယ္လုံး ခိုက္ခိုက္တုန္ေနသည္။ အာႏိုး ေထြးေထြးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ တကိုယ္လုံးရြဲဲြ
ရြစိုေန၍ အဝတ္အစားမ်ားက တကိုယ္လုံး ကိုယ္တြင္ ကပ္ေနသည္။ ေထြးေထးမွာ သူမ၏ လုံးလုံးတစ္တစ္ ခ်စ္စရာကိုယ္လုံးေလးမွာ အတိုင္းသားလွပလ်က္ရွိသည္။
“ အား….ဟီး….ဟီး….လုပ္….လုပ္ပါအုံး….အာႏိုးရ….ငါ…ငါ…ခ်မ္းလိုက္တာ…..အီး….ဟီး….”
အာႏိုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ…ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနသည္။
“ နင့္ အဝတ္ေတြခၽြ
တ္ၿပီး ညွစ္ လုိက္ရင္ေကာင္းမယ္….” “ ဟာ…..နင္…..နင္ ကလဲ…” ထိုအခိုက္ ေလကလည္း ၾကမ္းလာသည္။ “ အာ…ႏို္း…အမေလး….ဟီး…ဟီး….ခ်မ္းလိုက္တာ….လုပ္….လုပ္ပါအုံး….” မထူးေတာ့ၿပီ
“ ကဲ….နင္ မ်က္စိေတြ မွိတ္ထားလိုက္….”
ေထြးေထြးကလည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနေတာ့….မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ အာႏိုး ေထြးေထြး၏ အဝတ္အစားေတြကို ခၽြြ ြ
တ္သည္။ အဝတ္ေတြေရညွစ္ရင္း အဝတ္အစားေတအားလုံးကၽတ္ သြားေသာ ေထြးေထြးကို ၾကည့္ကာ အာႏိုးတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္လာသည္။ ေထြးေထြး၏ ထိပ္ ကေလးေတြ နီေနေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးက လိေမၼာ္သီးခပ္ရြၿပီးေတာ့ ေထြးေထြ
ယ္ရြယ္ေလးေတြေလာက္ရွိ၏။ း၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ စိမ္းျမျမ အေမႊးေလးေတြႏွင့္ ေတာင္ပူစာခုံးခုံးေလး….ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္ခုက ေစ့ကပ္၍ တင္းေနသည္။
“ ဟင္း….ဟင္း….ခ်မ္း….ခ်မ္းေသးတယ္….”
“ ငါ…ငါ…ဖက္ထားမယ္….”
အာႏိုး ေထြးေထြးကို ေဘးမွထိုင္၍ ဖက္လိုက္သည္။ ဗလေကာင္းေသာ အာႏိုး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေထြးေထြး၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေပ်ာက္လုမတတ္ျဖစ္ေန၏။ အသားခ်င္းထိလိုက္ရေတာ့ အာႏိုး၏ ေသြး ေတြက ဆူသထက္ဆူပြက္လာသည္။ အာႏိုး၏ ရင္ခြြ့ ေထြးေထြးမွာ ခ်မ္းတာေတာ့
င္ထဲေရာက္သားေတာနည္းနည္းသက္သာသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ အာႏိုး၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အေခ်ာင္းႀကီးက သူမ၏ ေပါင္ရင္း တြင္ တင္ကာ ဆီးခုံကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ထိ၍ေနသည္။ ယားတတ္ေသာ ေထြးေထြိျဖစ္ေန၏။ ခ
း ယားက်ိက်ဏအၾကာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ဒီအေခ်ာင္းႀကီးကို ပို၍ထိခ်င္သည့္သေဘာျဖင့္ သူမ၏ ခါးေလးကို ပို၍ဖိကပ္ေပးမိသည္။ အေတြ႔အာ႐ုံက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို တေနရာတည္းတြင္ ထိန္း ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီ။
“ ေထြးေထြး….ခ်မ္းေသးလား….”
“ အင္း….နည္းနည္းေတာ့ ခ်မ္းေသးတယ္….”
အာႏိုး ေထြးေထြးကို ျပင္ဖက္ရန္အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ရာမွ ငံု႔ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ေထြးေထြ
း၏ ကိုယ္လုံးအေရြျဖစ္သားေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးက အာႏိုး၏ မ်က္လုံးထဲမွေန၍ ခႏၶာကိုယ္တ
႕ လႈပ္ကနဲြင္း ထိ ြဝင္၍သြားသည္။ အာႏိုး သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေထြးေထြး၏ ႏို႔ေလးတစ္လုံး ကို ငု႔ံ၍စုိ႔ပစ္လိုက္ သည္။
“ အာ…..နင္…..နင္….ဘာ….ဘာလုပ္….”
ေျပာသာေျပာသည္…ေထြးေထြးက မ႐ုန္းဖယ္…သူမေျပာလိုက္ကာမွ အာႏိုးက ပို၍ဖိစုပ္လိုက္ သည္။
“ အာ….ေဟ့….အ….”
ေထြးေထြးရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္သြားသည္။ ေစာေစာက ခ်မ္းတာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိဘဲ တကိုယ္လုံးၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ကာ တေျဖးေျဖးႏႈံးက်လာသည္။ အာႏိုးကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ။ လက္ေတြ႔မရွိေပမ့ဲ ရြာလယ္က တိုးလႈိင္တို႔ဗြီဒီယို႐ုံတြင္ သန္းေခါင္ေလာက္မွျပသည့္ ႏိုင္ငံျခားအျပာကား ေတြကို ခဏခဏၾကည့္ဖူးထားသူျဖစ္သည္။
အာႏိုးက သူမ၏ႏို႔ေလးေနာက္တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍အစုပ္ ေထြးေထြးက အာႏိုး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျပန္ဖက္ထားလုိက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ဆီးခုံကိုလာ၍ ေထာက္ေနေသာ အာႏိုး၏ ဟာႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ခုံးထေနသည္ကို ေထြးေထြးသတိထားမိသည္။ အပ်ဳိမေလး ေထြးေထြးကလည္း လက္ေတြ႔ မရွိေပမယ့္ အေဖနဲ႔အေမတို႔ အဝွါျပဳၾကတာကိုု မၾကည့္ခ်င္ျမင္လ်က္သား မၾကာခဏေတြ႔ျမင္ခ့ဖူးသူျဖစ္ ဲ
သည္။
အာႏိုး ေထြးေထြးကို ပက္လက္လွန္လွဲလုိက္သည္။ ၿပီးေတာြ
့ သူ႔ပုဆိုးကို ခၽတ္အခ် ေထြးေထြးက
ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေထာင္လိုက္သည္။ အာႏိုး ဒူးေထာက္၍ ဝင္ကာ လီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကား ေတ့၍ဖိခ် သည္။
“ အေမ့….အီး….အာႏိုး….မလုပ္….မလုပ္ပါနဲ႔ဟာ….”
ေျပာေနေပမယ့္ ေထြးေထြြ
း၏ေပါင္ႏွစ္လုံးက ပို၍ကားသားသည္။ တစ္ႀကိမ္လည္းမဝင္ ႏွစ္ႀကိမ္ လည္းမဝင္ အာႏိုး၏စိတ္ေတြက ထ႐ုံမဟုတ္ ၾကမ္းလာသည္။ ေထြးေထြး၏ ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ၿဖဲကာ ဟသြားေတာ့ လီးကိုေတ့ၿပီး အတင္းဖိခ်လိုက္သည္။
“ ျဗစ္….ျဗစ္….အမေလး….ေသပါၿပီ…အင့္….အီး….ဟီး….”
နာလြန္း၍ ေထြးေထြးငိုခ်လိုက္သည္။ သူမ၏ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မသိသည့္အခ်က္ကေတာ့ ေထြးေထြး၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းေအာက္စပ္ေလး တစ္ လက္မေလာက္ ကြဲၿပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။ ဒါတင္မဟုတ္ ေထြးေထြ
သြားး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လည္း ေသြးေလးေတြစီး၍ ထြက္လာသည္။ တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ငိုေနေသာ ေထြးေထြးေၾကာင့္ အာႏိုးတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ရ မွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေထြးေထြႀကီးကို ဖိကပ္
း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ တဆုံးဝင္ေနေသာ လီးထားလိုက္ၿပီး ေထြးေထြး၏ ကိုယ္ေလးကို ငု႔ံ၍ ဖက္ထားလုိက္သည္။ ခဏတာၿငိမ္ၿပီးေနလိုက္ေတာ့ နာက်င္တာေတြၿပီး ပူေႏြးေတာင့္တင္းသန္မာလွေသာ လီးႀကီး၏အေတြ႔က ပို၍လာသည္။
ေလ်ာ့သြား
အာႏိုးမွာလည္း တဆုံးျမွဳပ္ႏွံထားေသာ လီးႀကီးကို ပတ္လည္ၾကပ္ညပ္၍ေနေသာ ေစာက္ပတ္ သားႏုႏုေလးမ်ားက ဝိုင္းဝန္းဆုတ္နယ္ေပးသလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ မ႐ိုးမရြျဖင့္ မေနႏိုင္ျဖစ္လာၿပီး လီး ႀကီးကို ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီးေဆာင့္သည္။
“ ျဗစ္….ျဗစ္….ပလြတ္….ဖြတ္…..အေမ့…..အား…..အေမ့….”
ေထြးေထြး၏ ကိုယ္လုံးေလး တသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ေနသည္ ကၽြ
မ္းက်င္မႈမရွိေသး၍ အာႏိုးက လီးကို တဆုံးထုတ္၍ မေဆာင့္ဘဲ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ တဝက္ေလာက္ ထုတ္ ထုတ္ၿပီးေဆာင့္သည္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လီးကေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ေရြ႕လ်ားေနေလေတာ့ လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံးက ေစာက္ပတ္အ တြင္းသားေလးေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ပြတ္တိုက္၍ေနသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအရသာထူးေနၾကသည္။
ကိုယ္လုံးေလးတသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အ ေပၚယံမွ ႏို႔အုံေလးႏွစ္လုံးက ယမ္းခါ၍ေနသည္။ လုပ္ရမွန္းသိ၍ေတာ့မဟုတ္ အာႏိုးကေထြးေထြး၏ ႏို႔အုံ ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲ
သည္။ ႏို႔သီးရဲရဲေလးေတြကို လက္ညွဳိးလက္မတုိ႔ျဖင့္ ညွပ္ၾကည့္ သည္။ အေဆာင့္ကလည္း မပ်က္ေပ။ ဘယ္အရာႏွင့္မွ်မတူေအာင္ အရသာထူးေနသူက ေထြးေထြျပင္းၾကားက
း။ တဟင္းဟင္း အသက္႐ႈသံျပင္း ေတြ႔ခ်င္ေဇာျဖင့္ အာႏိုးကို မ်က္လုံးေလး ဖြင့္ ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးေလးလည္ကာ ျပန္မွိတ္ မွိတ္သြားသည္။ ခံစားရခက္လာေတာ့ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ လီးကို တဝက္ေလာက္ တဝက္ေလာက္ ထုတ္ ထုတ္ၿပီး ေဆာင့္ေနရတာ အာႏိုး စိတ္ထဲသိပ္ၿပီး အားမရခ်င္ေတာ့ ေပ။
အာႏိုးတကုိယ္လုံးလည္း ဆိမ့္၍ အရသာရွိလွသည္။ အာႏိုး သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ထုတ္၍ ေဆာင့္သည္။ ထိုသုိ႔ေဆာင့္လုိးလိုက္တိုင္း ေထြးေထြးမွာ ခါးေလးေကာ့တက္ေနသည္။
“ ျပြတ္….ဖြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္….အာ…..အာႏိုး…..ငါ…..ငါ…..ဘယ္လိုျဖစ္……ျဗစ္…..ဖြတ္…..”
“ အင္း.....ေထြး….ေထြး….”
အာႏိုးဒီေလာက္ပဲ ေျပာလိုက္ႏိုင္သည္။ ေထြးေထြး တကိုယ္လုံး လူးပ်ံလာခိုက္ အာႏိုးက အသ ကုန္ ငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီး လီးထိပ္မွ အရည္ေတြကို တျပြတ္ျပြတ္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေထြးေထြးက သူ႔ကိုလွမ္း၍အဖက္ အာႏိုး တကုိယ္လုံးက ေထြးေထြ
း၏ ကိုယ္ေပၚသုိ႔ေမွာက္က်သြားေလ ေတာ့သည္။
“ ကဲ…ဖယ္ပါအုံး….ဒီမွာ အသက္႐ႈလို႔ေတာင္ မရဘူး….”
ဒီေတာ့မွ အာႏိုးက ေထြးေထြး၏ ကိုယ္ေပၚမွ ထၿပီး လီးကိုပါ ေစာက္ေခါင္းထဲါထဲ ခၽတ္ လိုက္သည္။
မွ တခြ
“ သြား…အျပင္ထြက္ေန….ငါ အဝတ္ေတြဝတ္အးမယ္….” ုံ
“ နင္…ခ်မ္းေသးလား….”
“ မသာေကာင္….စကားမမ်ားနဲ႔….အျပင္ထြက္ေနပါဆို….”
အာႏိုးသူ႔ပုဆိုးကို ေကာက္ယူ၍ ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးထဲမွ ထြက္လိုက္ရသည္။ ေစာေစာ ကေတာ့ ခံခ်င္တိုင္း အလိုးခံေနၿပီး ခုမွမိန္းကေလးေတြမ်ား ရွက္ေတာ္မူေနၾကသည္။ ဒါကို အာႏိုးမသိ။ ဘယ္လိုလဲဟ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္သာ စဥ္းစားရခက္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ေထြးေထြက အဝတ္အ စားစုံလင္စြာျဖင့္ ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးထဲျပင္သုိ႔ထြက္လာသည္။
မွ ကိုယ္လုံးေလးလွည့္ကာ အ“ အာႏိုး….နင္ ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ….” “ ငါ…မႈိ ခူးမလို႔….” အာႏိုး ေထြးေထြးမ်က္ႏွာကို ရဲရဲြ
မၾကည့္ရဲ…ေထးေထြးမွာလည္း ထိုနည္းတူ မ်က္ႏွာေလးေအာက္ ငုံ႔၍ ေျပာေနသည္။
“ နင္….မႈိ မခူးရေသးဖူးေပါ့….”
“ အင္း….”
“ ဒါဆိုေရာ့….အဝတ္ယူသြား….”
ေထြးေထြးက ေညာင္ပင္ေျခရင္းတြင္ခ်ထားေသာ ပုခုံးတြင္လြယ္ရန္ႀကိဳးတပ္ထားေသာ ေတာင္း ေလးအျပည့္မႈိေတြကို ႏႈိက္ၿပီး အာႏိုးကို လွမ္း၍ေပးသည္။ အာႏိုးက သူ႔ပုဆိုးခါးပုံစထဲ ထည့္သည္။
“ ကဲ…အာႏိုး….နင္ ျပန္ေတာ့….”
“ ငါ နင့္ ကို လိုက္ပုိ႔အုံးမလားလုိ႔….”
“ မရွည္နဲျပန္တတ္တယ္….နင္
႔….ငါ့တဲ ငါျပန္ႏွင့္ေတာ့….”
အာႏိုး ေလးေလးပင္ပင္ႏွင့္ထ၍ ရြာကိုဦးတည္၍ ေလွ်ာက္သည္။ အာႏိုးအေတာ္ေဝးေဝးေရာက္ သြားေတာ့မွ ေထြးေထြးက ေညာင္ျမစ္ဆုံကို လက္ေထာက္၍ အားယူၿပီးထသည္။ ၿပီးေတာ့ မႈိေတြထည့္ ထားေသာ ေတာင္းေလးကို လြယ္လိုက္ၿပီး ေလွ်က္လွမ္းလိုက္သည္။ ေထြးေထြ
းတစ္ေယာက္ လမ္း ေလွ်ာက္တာ ကြတတႏွင့္ ေထာ့နင္းေထာ့နင္းျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ သူမကိုယ္ သူမဒီလိုျဖစ္မည္ကို ခန္႔မွန္းမိေသာ ေထြးေထြးက သူမဒီလိုပုံေလွ်ာက္လွမ္းတာကို အာ ႏိုး
ျမင္ေတြ႔သြားမွာစိုး၍ အာႏိုးကို အရင္ျပန္ခိုင္းခ့တာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဲ
ကိုသန္းေငြ လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္၍ေနသည္။ ပိုက္တဲမွာစား ပိုက္တဲမွာအိပ္သည္။ မခင္ေအး စိတ္ ညစ္ရသည္။ သူက ေယာက်္ား အေၾကာင္းမဟုတ္။ ပိုက္တဲ မွာက မိန္းမေတြေပါသည္။ မခင္ေအးတို႔ မိန္းမသားမွာသာ စိတ္ညစ္ေနရသည္။ သန္းေငျြပန္မအိပ္တာ ရက္ (၂၀)ေက်ာ္ၿပီ။ ေန႔ခင္းဖက္ ျပန္လာ တတ္ေသာ္လည္း ခဏသာ။ အာႏိုးကို ခိုင္းစရာ ရွိတာခိုင္း။ သူမကိုလည္း ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီး ျပန္ သြားတတ္သည္။ မခင္ေအး စိတ္ေတြ ေလေနၿပီ။ သူမ၏ လိုအပ္ေသာ ဒုကၡအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရ မည္မွန္းမသိ။ ေရခ်ဳိးၿပီးစ သနပ္ခါးလိမ္းေနေသာ မခင္ေအးတစ္ေယာက္ ေတြးမိၿပီး စိတ္ေသာကေရာက္ ေနခိုက္ သူမ၏ ေရွ႕မွ မွန္ထဲတြင္ အရိပ္တစ္ခု ေတြ႔လိုက္သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ထိုင္၍ ႏြားနဖားႀကိဳးအတက္ြႀကိဳးထိုးေနေသာ အာႏိုးက သူမ၏ ေနာက္ေက်ာ ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနျခင္းပင္။ အာႏိုးတစ္ေယာက္ ထဘီရင္လ်ားျဖင့္ သနပ္ခါးထိုင္လိမ္းေန ေသာ မခင္ေအးကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ၾကည့္ရင္း သူႏွင့္ကိုယ္ခ်င္းရင္းႏွီးခဲ့ဖူးေသာ ေထြးေထြးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ေနမိသည္။
ေထြးေထြးက သူႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ အသက္ (၁၅) (၁၆) ေလာက္သာရွိသည္။ ေတာသူေတာင္ သား အလုပ္ၾကမ္းပါမေရွာင္လုပ္ေနၾကရသူမို႔ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ေတာင့္တင္းသန္မာထြားႀကိဳင္းလွသည္။ ဒါေပမယ့္ ေထြးေထြး၏ အလွက အပ်ဳိေပါက္ မျပည့္စုံေသးေသာအလွ။ မခင္ေအး ဆိုတာက အသက္က အစိတ္ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေတာ့ အလွက ျပည့္စုံေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝဆို တာ က ေယာက္်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ကာ တည့္လွ်င္တည့္သလို စိုေျပလန္းဆန္း၍ အလွေတြတိုးတတ္ တာမ်ဳိး။ ဒီေတာြ
့ မခင္ေအး၏ အလွက ေထြးေထး၏ အလွထက္ ပိုသည္။ အာႏိုး၏ အေတြးထဲ့ ဒါမ်ဳိးေတြမရွိ။ အာႏိုး စဥ္းစားမိသည္က ေထြးေထြ
တြင္ေတားထက္ မခင္ေအး က ပုိ၍ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေထြးေထြးကို ၾကည့္ရ ျမင္ရ ေတြ႔ရသည္ထက္ မခင္ေအးကို ျမင္ရ ေတြ႔ရ ၾကည့္ရသည္က သူ႔စိတ္ေတြပို၍ထလာသည္ဟု ေတြးမိသည္။ ဒါေပမယ့္ မစရဲ သူက သူရင္းငွား မခင္ေအးက သူရင္းတုိင္ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေပၚမိဘကဲ့သု႔ိ ေကာင္းသည္။ ဒီေတာ့ အာႏိုးဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ၾကည့္၍သာေနရသည္။ ၾကည့္တာေတာင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ၾကည့္ရသည္။ ေျဗာင္မၾကည့္ရဲေပ။
႔မတူဘဲ ငါ့ကို ဘာလို႔တမ်ဲ
ဒီေကာင္ေလး အရင္ကနဲဳိးေျပာင္းလာရတာလ။ ဟုတ္ၿပီ။ အာႏိုးဆိုတာ က ငါ ေသဆိုေသ ရွင္ဆိုရွင္ရမဲ့သူပဲ။ ငါ့ သေဘာပဲ။ အာႏို္း သူမကိုၾကည့္တာေတြ႔ရၿပီး မခင္ေအး၏ စိတ္ ေတြက ေျပာင္းလာရသည္။ ေျခေထာက္ကိုဆင္း အာႏိုးဘက္ကို ေဘးေခါင္းျပဴ၍ အာႏိုးရွိေန ၾကည့္ေန တာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ထမီကို ေပါင္ရင္းထိဆြဲ
တင္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သနပ္ခါး စိမ္ ေျပနေျပလိမ္းပစ္လိုက္သည္။ မခင္ေအး၏ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြက အာႏိုးကုိ တ ဖက္ျပန္မလွည့္ဘဲ ေငးၾကည့္မိသည္ထိ ျဖစ္သြားသည္။
ဒါတင္မကေသး မခင္ေအးက ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ျဖတ္ကနဲ ျဖည္ခ်ကာ ရင္ဘတ္ကို သနပ္ခါး ကဗ်ာကယာပြြ
တ္တိုက္ေပးသည္။ ကေလးမေမးေသးေသာ အိမ္ေထာင္သည္၏ ႏို႔ႀကီးေတြက ေဖြးႏု၍ ဖြ႔ံထြားတင္းမာလွသည္။ လွစ္ကနဲ ခဏတာျဖစ္ေသာ္လည္း အာႏိုးတစ္ေယာက္ ဖင္ၾကြၿပီး ထရပ္ ေတာ့မလိုပင္ျဖစ္သြ့ ၾကာရင္ခက္မည္။
ားရသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း အာႏိုးထိုင္ၿပီး မေနခ်င္ေတာ
ထိုင္ရာမွထကာ အိမ္ေဘးသုိ႔ဆင္းလာခဲ့
့သည္။ အိမ္ေဘးေရာက္ေတာပုဆိုးကိုျဖည္ၿပီး လီးကိုၾကည့္သည္။
လီးထိပ္တြင္ အေရေလးေတြက စို႔ေန႐ုံမွ်မက ေညာင္ေစးတန္းကာပင္ က်ေနၾကေသး၏။
ၿဗဳံးကနဲ အာႏိုးစိတ္ထတြင္ ေထြးေထြးကို သတိရလိုက္သည္။ ဒဲါေပမယ့္ သူခ်က္ခ်င္း ေခါင္းခါ လိုက္သည္။ မေန႔က ေထြးေထြးတို႔တဲဆီ သူေရာက္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွမရွိဘဲ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ထဲ သာရွိေပမယ့္ ေထြးေထြးက “ နင္….ငါ့ ဆီမလာနဲ႔အုံးဟာ….မေတြ႔ခ်င္ေသးဘူး ” ဟု သူ႔ကို ေျပာလိုက္ သည္ မဟုတ္ပါလား။ အာႏိုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ အိမ္ေဘးရွိပ်ဥ္ခ်ပ္ကြဲေနသျဖင့္ ေမွာက္ထားေသာ ႏြားစာခြက္ႀကီး ေပၚတင္ြထိုင္၍ငိုင္ေနလိုက္သည္။
“ အာႏိုး ေရ….ထမင္းစားမယ္ေဟ့…”
ဘယ္မွ်ၾကာသြားသည္ မသိ။ အိမ္ေပၚမွ မခင္ေအး၏ ေခၚသံၾကားရမွ အာႏိုးျဖတ္ကနဲ သတိထား မိလိုက္သည္။ ေမွာင္ရီပ်ဳိးေနၿပီ။
“ လာၿပီ….အမေရ…”
ထမင္းစားရန္ အိမ္ေပၚသုိ႔တက္လာေသာ အာႏိုး အိမ္ေပၚသုိ႔ေရာက္ေတာ့ ထူးဆန္းေသာျမင္ကြင္း ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ျပင္ထားေသာ ထမင္းပြဲ ၿပီးေတာ့ ထမင္းပန္းကန္က ႏွစ္ခ်ပ္။ ခါတိုင္းဆို သူတို႔ စား ၿပီးမွ အာႏိုးက ကိုယ့္ ပန္းကန္ကုိယ္ခူးၿပီး စားရသည္။ အခုေတာ့….
“ လက္ေဆးေလ….အာႏိုး…..အမနဲ႔ အတူတူစားရေအာင္ ”
မီးဖိိုထဲက ဟင္းပန္းကန္ကို ကိုင္၍ထြက္လာေသာ မခင္ေအးကေျပာသည္။ အာႏိုး မီးဖိုထဲဝင္၍ လက္ေဆးသည္။ လက္ေဆးၿပီး ထမင္းပဲကိုျပန္ေရာက္ေတာြ့ ထူးဆန္းတာကို ထပ္ေတြ႔ရျပန္သည္။ တ ဝက္ေလာက္ရွိေသာ အရက္ပုလင္းႏွင့္ ကိုင္းဖန္ခြက္တစ္လုံး ၿပီးေတာ့ မတ္ခြက္တစ္ခြက္ႏွင့္ ေရကအ ျပည့္။
“ နင္ ပင္လည္း ပင္ပန္းတယ္…ၿပီးေတာ့ မိုးလည္းေအးတယ္….ေသာက္ခ်င္ရင္ ေသာက္လိုက္… အမ… သရက္သီးမွည့္ေတြ လွီးလိုက္အုံၿပီးမွ အတူတူ ထမင္းစားၾကတာေပါ့….”
းမယ္….
မခင္ေအး မီးဖိုထဲသုိ႔ ျပန္ဝင္သြားသည္။ အာႏိုး အႀကိဳက္ေတြ႔ၿပီ….ခ်ထားေသာ ၾကက္သားဟင္း ႏွင့္ ျမည္းကာ အရက္တစ္ပိုင္းကို ခဏအတြင္း ကုန္ေအာင္ ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။ သူအရက္ေသာက္၍ ၿပီးေလာက္မွ မခင္ေအးက မီးဖိုထဲမွ လွီးထားေသာ သရက္သီးမွည့္ပန္းကန္ကို ကိုင္ၿပီးထြက္လာကာ ထမင္းစားပြဲ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ စားသည္။
ေပၚတြင္ခ်ရင္း အာႏိုးႏွင့္ မ
အိမ္ထဲတြင္ ထြန္းထားေသာ ဘက္ထရီမီးေရာင္က ျပျပေလး။ မခင္ေအး၏ ကိုယ္မွ ေမႊးပ်ံ႕ေသာရ နံ႔တို႔က အာႏိုး၏ အရက္ရွိန္ကို တိုးျမွင့္ေပးေနသေယာင္။ အကၤ် ီမပါေသာ အာႏိုး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက လည္း မခင္ေအး၏ ေသြးတို႔လွည့္ပတ္မႈကို ျမန္ဆန္ေနေစသည္။ မခင္ေအး က ဟင္းေတြတၿပဳံႀကီးကို အာႏိုးပန္းကန္ထဲ ခပ္ထည့္ေပးၿပီး ထမင္းစစားသည္။
မ်က္လႊာခ်ထားရာမွ တခ်က္တခ်က္ အာႏိုးကို ၾကည့္ရင္းစားသည္။ မခင္ေအးက သူ႔ကိုၾကည့္၍ စားေနခ်ိန္တြင္ အာႏိုးက မ်က္လႊာခ်ထားသည္။ မခင္ေအး မ်က္လႊာခ်ထားခ်ိန္တြင္ အာႏိုးက သူမကို ၾကည့္ရင္း ထမင္းစားသည္။ ထမင္းစားၿပီးသြားေတာ့ အာႏိုးက စားၿပီးပန္းကန္ေတြကို ေဆးရန္ထပ္သည္။
“ ေန….ေန….အမ ေဆးလိုက္မယ္….မင္း လက္ေဆးေတာ့….ဟိုမွာ အမ ထန္းလ်က္နဲ႔ ေရေႏြး ၾကမ္းလုပ္ထားတယ္။ သြားေသာက္ေခ်။ ၿပီးေတာ့ အကၤ် ီလည္း ဝတ္ထားအုံ
း မိုးေအးတယ္….” မခင္ေအး အသံက ရွတတေလး။
“ ဟုတ္ကဲ့….အမ…”
အာႏိုးက အကၤ် ီဝတ္ၿပီး ထန္းလ်က္ႏွင့္ ေရေႏးြၾကမ္းကို အခ်ဳိတဲသည္။ ခဏေနေတာ့ မခင္ေအး ကပါ ေရာက္လာၿပီး အာႏိုးေဘးတြင္ ထိမတတ္ထိုင္ကာ ထန္းလ်က္ျဖင့္ အခ်ဳိတဲသည္။
“ အာႏိုး….နင္ ေနာက္ေဖးက ထင္းတဲမွာ မအိပ္နဲ့
႔ေတာ့….အိမ္ေပၚမွာလာအိပ္….မိုးေကာင္းေတာငါ တစ္ေယာက္ထဲ မေနရဲျပန္လာအိပ္မွ နင္
ဘူး…နင့္ ဦးေလးကလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး….နင့္ ဦးေလး ထင္းတဲျပန္အိပ္ေပါ့…..သူ မရွိရင္ အိမ္ေပၚမွာပဲ လာအိပ္….”
“ ဟုတ္ကဲ့….အမ….”
ႏွစ္ေယာက္သား စကားမဆိုမိၾက။ တစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ေယာက္ခိုးၾကည့္ရင္း အသက္႐ႈ သံေတြက ျပင္းလာရသည္။ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ မခင္ေအး၏ စကားသံက ထြက္လာသည္။
“ အာႏိုး….တံခါးေတြပိတ္ေတာ့ မိုးရြာလာၿပီ….”
အာႏိုး ထိုင္ရာမွထၿပီး အိမ္တံခါးေတြကို လိုက္ပိတ္သည္။ မခင္ေအးက အာႏိုးကို မ်က္ေစ့ေဒါက္ ေထာက္ၾကည့္ေနသည္။ ၾကည့္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္တလက္လက္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။ တံ ခါးေတြပိတ္ၿပီးသြားေတာ့ အာႏိုးက မခင္ေအး၏အနားတြင္ လာထိုင္သည္။
“ နင့္ အိပ္ယာခင္းေပးဖို႔ အခန္းထဲုံးနဲျခင္ေထာင္သြားယူလိုက္အုံးမယ္…..နင္ ဖ်ာခင္း
မွာ ေခါင္းအ႔ ထား….ငါ ဘက္ထရီမီးယူသြားမယ္….” အာႏိုးက ေထာင္ထားေသာ သင္ျဖဴးဖ်ာလိပ္ကို ျဖည္၍ ခင္းသည္။ မခင္ေအးက ဘက္ထရီမီး ေခ်ာင္းႏွင့္ ဘက္ထရီအုိးကိုယူၿပီး အတြင္းဖက္ရွိ သူမတို႔၏ အိပ္ခန္းထဲ
ဝင္သြားသည္။ မၾကာမွီတြင္ အိပ္ ခန္းထဲမွ မခင္ေအး၏ အသံက ထြက္လာသည္။
“ အာႏိုးေရ….ဒီမွာ လာယူေဟ့…”
“ လာၿပီ…အမ…”
အာႏိုး မခင္ေအးတုိ႔လင္မယား အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ဝင္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ ဘက္ထရီမီးက လင္း ေနသည္။ သူေရာက္သြ့ မခင္ေအးက ပုဆစ္တုတ္ထိုင္ရင္း သူတို႔၏ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမႊ႔ယာႀကီး
ားေတာေအာက္မွ ဖ်ာကိုလွန္၍ ၾကမ္းျပင္ကို ငု႔ံ၍ၾကည့္ေနသည္။ အာႏိုးဖက္ကို ေနာက္ေက်ာေပးထားေသာ မခင္ ေအး ဖင္ဆုံႀကီးက အယ္၍ လုံးတစ္ေနသည္။ ဒါကို ေနာက္မွၾကည့္ရင္း ေစာေစာထဲက မခင္ေအးႏွင့္ ေန ရင္း တေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနသည့္ အာႏိုး၏ လီးက ပိုၿပီး မာေၾကာတင္းေထာင္လာသည္။
“ အာႏိုး ခဏ….ဒီမွာ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ
လား မသိဘူး…” အာႏိုး မခင္ေအး၏ အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး ကားအယ္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြ တဒိန္းဒိ
န္းခုန္လာသည္။
“ ဒီမွာဟ….”
“ အမေလး….”
ဒီမွာဟ ဆုိၿပီး အာႏိုးကိုမၾကည့္ဘဲ ေနာက္ျပန္လက္ျဖင့္ ပုတ္လိုက္ေသာ မခင္ေအး၏ လက္က ေတာင္မတ္ေနေသာ အာႏိုး၏လီးႀကီးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္႐ိုက္မိသည္။
“ အမေလး…” ဆိုၿပီး ၿဗံဳးကနဲ လန္႔လည္းလန္႔ နာလည္းနာသြားေသာ အာႏိုုးက လီးကိုပုဆိုးေပၚမွ
အုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း ကိုယ္က ေနာက္သုိ႔ ယို႔သြားသည္။
“ ဟင္…ဘာျဖစ္သားလဲ
ြ….”
မခင္ေအး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ၾကည့္ၿပီး အာႏိုး၏ လက္တဖက္ကို ဆြဲၿပီးေျပာသည္။
“ ဟို….ဟို…..အမ….”
“ တခုခုျဖစ္သြားရင္ခက္မယ္….အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္….အမ ၾကည့္ေပးမယ္….”
မခင္ေအးက အာႏိုး၏ လီးေနရာကို ၾကည့္၍ေျပာသည္။ မခင္ေအး၏ ႏွာသီးဖ်ားတစ္ခုလုံး နီျမန္း ေနသည္ကို ဘက္ထရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။ အာႏိုးက သူမကို ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနသည္။
“ ကဲ….လွဲမွာ လွဲ
စမ္းပါဟာ….”
မခင္ေအးက လက္ကိုဆြဲ့ ႀကီးေပၚသို႔
၍ အတင္းလွဲခိုင္းေတာအာႏိုးက ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႔ယာပက္လက္လွဲခ်လိုက္သည္။ အာႏိုး၏ ေဘးသို႔ မခင္ေအး ဒူးေထာက္၍ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အာႏိုး၏ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးကၽြဲြ
တ္ထြက္သြားေအာင္ ေျခဖ်ားမွေန၍ ဆြခၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေထာင္းကနဲ ထြက္လာေသာ အာ ႏိုး၏ လီးက အသက္သာငယ္ေသာ္လည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ ြ့ မဟုတ္လွေပ။
ေသးေသးေကြးေကးေတာကိုသန္းေငြႀကီးကို ေငးစိုက္ၾကည့္
၏ လီးေလာက္ မႀကီးေပမယ့္လည္း စံခ်ိန္ေတာ့မွီသည္ဟု မခင္ေအး လီးရင္း ေတြးမိလိုက္သည္။ အာႏိုး မ်က္ႏွာကို လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူမလီးႀကီးကို စိတ္ဝင္တစား ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနသည္အား သူက ၾကည့္ေနသည္။ မခင္ေအး ရွက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
“ အာႏိုး….နင့္ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထား….”
ေျပာသည့္အတုိင္း အာႏိုးက မ်က္လုံးကို ခ်က္ခ်င္းမွိတ္လိုက္သည္။ မခင္ေအး ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးဆီသုိ႔ သူမ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ ကတုံကယင္ လွမ္းဆုတ္လိုက္သည္။ အာႏိုး ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ မခင္ေအး တံေတြးတခ်က္ႀကိတ္၍ မ်ဳိခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးကို ခပ္ဖြ ဖြေလး ပြတ္ေပးရင္း မ႐ိုးမရြျဖစ္လာကာ ကန္လက္တဖက္ျဖင့္ ေအာက္မွ ေဂြးဥမဲႀကီးကို ဖြဖြေလး
်မဲလုံးလုံးဆုတ္ေပးသည္။ ဒီလိုအယုအယ အကိုင္အတြယ္မ်ဳိး အာႏိုး တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မွိတ္ရင္း အ သာမွိန္းေနသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ထိပ္ဝတြင္ ႏွီးတျပားေလာက္ အေရခြ
ံလန္ေန သည္။ မခင္ေအး လီးေပၚမွ အေရခြံကို ေအာက္သု႔ိခပ္ေျဖးေျဖးဆြခ်ရင္း ထြက္လာေသာ လီးထိပ္နီနီႀကီး ကို ဲၾကည့္ကာ မ႐ိုးမရျြဖစ္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္မိသည္။ မခင္ေအး လီးဒစ္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ ရင္းက လက္မျဖင့္ လီးေခါင္းႀကီးကို ဖြဖြေလးဖိ၍ ပြတ္လိုက္သည္။
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဟလိုက္ရာမွ အာႏိုးေကာ့တက္သြားသည္။ လက္တဖက္က လီးကိုုပြတ္ေပးရင္း မခင္ေအး၏ က်န္လက္တဖက္က ၾကြက္သားအေျမွာင္းလိုက္ထေနေသာ အာႏိုး၏ ေပါင္တံႀကီးကို မခ်င့္မ ရဲျဖင့္ လိုက္ဆုတ္ေနသည္။ အုံမထူေသးေသာ္လည္း သန္စြမ္းလွသည့္ လေမႊးမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြျဖင့္ ထိုးဖြလိုက္ေသးသည္။ လီးႀကီးက မခင္ေအး၏ လက္ထဲတြင္ ေစာေစာကထက္ သိသိသာသာ ႀကီး မာေၾကာ၍လာ႐ုံမွ်မက လီးထိပ္တြင္ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စုိ႔လာသည္။ အ႐ိုင္းေလးကို စိတ္ပါလာ ေအာင္ မနည္းလုပ္ရမည္ဟု ထင္ထားေသာ မခင္ေအး ေပ်ာ္သြားသည္။
“ နာေသးလား….ဘယ္…ဘယ္လိုေနေသးလဲ…”
“ မနာေတာ့ဘူး….ေကာင္း….တယ္….”
မခင္ေအး ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
“ အမေလး….”
“ ဟင္….အမ…ဘာျဖစ္တာလ…”ဲ
အရသာရွိေနခိုက္ မခင္ေအး က အလန္႔တၾကား ကိုယ္လုံးကိုခါလိုက္သျဖင့္ လန္႔သြားေသာ အာႏိုး ထ၍ ထိုင္လိုက္သည္။
“ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ….ပုရြက္ဆိတ္ေတြ…”
ေျပာရင္း မခင္ေအးက သူမ၏ အက်ၤ ြ
ီေတြကို ခၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ ပြတ္ေပးစမ္းပါဟ…..ပုရြက္ဆိတ္ေတြ တက္ေနတယ္…” မခင္ေအး၏ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကိုလက္တဖက္ျဖင့္လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီးအာႏိုးက အက်ၤ ီကၽြ
တ္သြား ေသာ မခင္ေအး၏ အေပၚပိုင္းကို လက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္ေပး၏။ ပြတ္ရင္း ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္မိလိုက္ရင္း ဘာကို မွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ႏို႔ကိုငုံ႔၍ စုပ္ေတာ့သည္။ မခင္ေအး ရင္ဘတ္ကို ေကာ့ေပးရင္း ႏို႔စုိ႔ေနေသာ အာႏိုး၏ လည္ပင္းကို လက္တဖက္ျဖင့္ဖက္ရင္း အာႏိုး၏ ေခါင္းကို သူမ၏ ရင္ဘတ္သုိ႔ဖိကပ္ေပးထားသည္။ အာႏိုး ႏို႔တစ္လုံးၿပီး တစ္လုုံးစုိ႔သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ကထိုင္ထားေသာ မခင္ေအး၏ ဖင္ဆုံႀကီးေတြကို လွမ္း၍ ကိုင္ကာ ညွစ္လိုက္ေသးသည္။ မခင္ေအးတစ္ေယာက္ အပ်ဳိမေလးသဖြယ္ အသားေလးေတြ တဆတ္ ဆတ္တုန္လာသည္။
“ ေန…ေနအုံး…အာႏိုး….ပုရြက္ဆိတ္က ေအာက္ကို ဝင္ျပန္ၿပီ….” အာႏိုးေခါင္းက သူမ၏ ရင္ဘတ္မွ ခြာသြားေတာ့ မခင္ေအး ခါဲြ
းမွ ထဘီကိုဆြခၽတ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ လွန္လွဲလိုက္သည္။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေထာင္၍ ကားလိုက္သည္။
“ ပြတ္ပါဟဲ့….အာႏိုးရဲ႕….”
စိတ္ထေနေသာ အာႏိုး မခင္ေအး၏ အေမႊးမဲေတြဖုံးေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အတင္းဖိ၍ပြတ္ သည္။ သူရင္းတိုင္ႏွင့္ သူရင္းငွားၾကားတြင္ ကာထားေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ တံတိုင္းက ႀကိဳး ေပါက္သြားေခ်ၿပီ။
“အဲဲဲ
…အ…အဒီထိပ္ကို ကိုက္သြားတယ္….ဖိပြတ္စမ္း….”
အာႏိုးက ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ကို ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ပစ္လိုက္သည္။ မခင္ေအး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ခါသြားရင္း ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။
“ အထဲ….အထဲကိုဝင္သားြၿပီ….လက္ခလယ္နဲ႔ ထိုးထည့္ၿပီး စမ္း…စမ္း…”
“ ဟုတ္ၿပီ…..ဟုတ္ၿပီ….ေဘးေတြကို လက္ထိပ္နဲ႔ ေကာ္ ေကာ္ၿပီးစမ္း…..”
အာႏိုးက ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ခလယ္ထိုးထည့္ကာ ေမႊပြတ္ပြတ္ရင္း လက္ထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ ေခါင္းအတြၿပီး
င္းသားေတြကို ပြတ္၍ ပြတ္၍ စမ္းသည္။ မခင္ေအး ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္တက္သြားေစာက္ရည္ေတြက ထပ္ၿပီးစိမ့္ထြက္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေဖါင္း၍ ခုံး
ထလာသည္။
“ ေတာ္….ေတာ္ၿပီ…”
အာႏိုးက လက္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ ေနာက္သုိ႔ ကိုယ္ကို ယုိ႔လိုက္သည္။ မခင္ေအးက လွဲေနရာမွ ဆတ္ကနဲထိုင္၍ ဘာမေျပာ ညာမေျပာျဖင့္ အာႏိုးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္၍ နမ္းသည္။ ဒီ ေတာ့ အာႏိုးက မခင္ေအးကို တအားဖက္ကာ ျပန္နမ္းသည္။ အာႏိုးစိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ မခင္ေအး ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ေနာက္သုိ႔ ခပ္ေျဖးေျဖးတြန္းလွဲ
သည္။ မခင္ေအးက ႐ုန္းသည္။
“ အာ…အာႏိုး….အက်ၤ ီခၽတ္လိုက္….” ြ
အာႏိုး အကၤ် ီကို အျမန္ခၽတ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ မခင္ေအး ြအာႏိုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ဖုထစ္ေနေသာ ရင္အုံႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးျဖင့္ စုပ္ၿပီးနမ္း သည္။ ၿပီးေတာ့ အာႏိုးကို ဖက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လွဲေပးလိုက္သည္။
မိုးေပၚေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးက ေတာင့္တင္းလန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္။ လီးထိပ္မွ ြအရည္ေလးေတြက ေညာင္ေစးတန္း၍က်ေနၿပီ။ မခင္ေအး လီးႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္နမ္း လိုက္ရင္း လီးႀကီးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ညွစ္ကိုင္ရင္း အာႏိုးေပၚသုိ႔ ခြတက္သည္။
ကုန္းကုန္းကြျဖင့္ ေစာက္ပတ္ဝတင္ လီးထိပ္ကိုေတ့ရင္း ေစာက္ေစ့ကို လီးထိပ္ ျဖင့္
ကြအေနအထားြသုံးေလးခ်က္ပြၿပီးေတာ့မွ တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုင္ခ်ရင္း မခင္ေအး၏ မ်က္လုံးမ်ား က
တ္လိုက္ေသးသည္။ စင္းက်သြားသည္။ လီးတဆုံးဝင္သြ
ားသည္ႏွင့္ မခင္ေအးက ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး အာႏိုးကို ငု႔ံ၍ဖက္ ကာ ဖုထစ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ရင္း ဖင္ၾကြ၍ ေဆာင့္၏။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…ျပြတ္…ဖြတ္….ျဗစ္…ဒုတ္….ပလြတ္….”
“ ဟင္း…ဟင္း…အာႏိုး ရယ္…”
မခင္ေအးက တစ္ခ်က္ျခင္း ခပ္မွန္မွန္ေဆာင့္လိုက္ အားမလိုအားမရျဖစ္လာခိုက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္ သြက္သြက္ျဖင့္လိုးသည္။ မခင္ေအး ေဆာင့္လိုးတာက ႐ိုး႐ိုးမလိုး။ လီးကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္ အ တင္းညွပ္ၿပီး လိုးသည္။ မခင္ေအးက အအိုဆိုေပမယ့္ အပ်ဳိမ ေထြးေထြး၏ ေစာက္ပတ္ထက္ပိုၿပီး အရသာရွိေၾကာင္း အာႏိုး ေတြးမိသည္။ ခင္တြယ္စိတ္က မခင္ေအးကို ပုိသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္ ဝျဖင့္ လီးအရင္းဆီးခုံကိုဖိကပ္ကာ စေကာဝိုင္းလွည့္ေပးလိုက္ေသးသည္။
“ အာ….အင္း……မမ……အ…..”
အာႏိုး ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။
“ ေကာင္းရဲ႕လား…..ဟင္…..အာႏိုး…..”
“ ေကာင္းတယ္…..”
“ မမလည္း သိပ္ေကာင္းတာပဲ….ေမာင္ေလးရာ…..ေကာ့ၿပီးေအာက္ကေန ျပန္ေဆာင့္…..ဟုတ္ၿပီ …… ဟုတ္ၿပီ…..အင္း…..ဟင္း……”
မခင္ေအး တစ္ခ်က္ျခင္းမေဆာင့္ေတာ့။ ခပ္ျပင္းျပင္းျဖင့္ သြက္သြက္ႀကီးကို ေဆာင့္ေနသည္။ ႏွစ္ ေယာက္စလုံး တ႐ွဴး႐ွဴးျဖင့္ အသက္႐ႈျပင္းလာ႐ုံမွ်မက အေပၚက ေဆာင့္လုိးေနေသာ မခင္ေအး ေမာလာ သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမ၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္ကို မေလွ်ာ့ အံကိုႀကိတ္၍ ဝမ္းေခါင္းသံ တအင္းအင္းျဖင့္ ေဆာင့္ လိုးသည္။ မခင္ေအး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း မခ်င့္မရဲျဖင့္ အာႏိုး၏ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးေတြကို ျဖစ္ညွစ္
သည္။ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္စုပ္နမ္းရင္း အသကုန္ေဆာင့္သည္။
“ ျဗစ္……ျဗစ္…ျပတ္….ဖြတ္…..ဒုတ္…..ပလြတ္…..ဟ…..အ….ဟင္း….” ြ
ေစာေစာက ႏွဴးႏွပ္တာၾကာထားသျဖင့္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်ီမွ ခပ္ၾကာၾကာေလးခံ ေတာ့မည္ဟု ေတြးရင္း မခင္ေအး စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ အသကုန္ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္စဥ္ အီးကနဲ အီးကနဲ ျဖစ္ကာ အာႏိုး၏ လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ားပန္းထြက္လာခိုက္ မခင္ေအး မွာလည္း ေစာက္ပတ္ထမွ သုတ္ ဲရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ကာ အာႏိုး၏ ဆီးခုံေပၚသုိ႔ သုတ္ရည္မ်ား စီးက်လာၿပီး တကြၽတ္ကၽြတ္စုပ္သပ္ရင္း ေပ်ာ့ေခြကာ က်သြားေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။
