ေအာစာအုပ္

                               

ဆံုလည္ႏြား

ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး  သူ႕ဘာသာ တေယာက္ထည္း အေတြးေခါင္ေနမိသည္။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ၿပီးသြားၿပီလား။ ဒီလို အရြယ္ မိန္ုးမေတြ ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္တတ္ၾကသလား။ ေနာက္သံုးေလးလေလာက္ဆိုရင္ အသက္ ၄၀ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဘဝရဲ႕ တဆစ္ခ်ိဳးျဖစ္ၿပီ လို႕ထင္တယ္။ စာေတြမွာ ဆိုထားတာကေတာ့ အသက္၄၀ မွ ဘဝစတယ္တဲ့။ ခု သူ႕ဘဝ သူျပန္ၾကည့္မိေတာ့ လည္း ဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါ။ သူမ်ားေတြ ဆိုလွ်င္ ခုခ်ိန္ထိ အလုပ္လုပ္ေနၾကရတုန္း။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အလုပ္မလုပ္ပဲ အိမ္မွာေနၿပီး အိမ္ရွင္မ အေနနဲ႕ သူ႕လိုမ်ိဳး ေနႏိုင္ၾကတဲ့ လူေတြက လက္ခ်ိဳးေရလို႕ ေတာင္ရႏိုင္သည္။ လူ႕ဘဝ ဆိုတာမွာႀကံဳရမဲ့ ဟာေတြလည္း ႀကံဳၿပီးၿပီ။ ပညာသင္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်တယ္၊ ခေလးေမြးတယ္၊ ခေလးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တယ္၊ ဝါတြင္း ဥပုဂ္ရက္ ေတြဆိုရင္ ဥပုဂ္ေစာင့္တယ္။ အဲဒါေတြထက္ ဘာရွိေသးလည္း။ ဒါဆိုရင္ ဘဝစတယ္ ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလည္း။ ေသျခာတာကေတာ့ သူ ပ်င္းသလို ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တို႕ မွာ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္။ သူ႕မမ မူမူေက်ာ္ဦး က အီကိုမွာတုန္းက နာမည္ႀကီး သလားမေမးနဲ႕၊ လိုက္တဲ့ ေယာက္်ားေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ေနသည္။ မူမူေက်ာ္ဦး တတိယႏွစ္ေလာက္မွာ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ပထမႏွစ္ ေဒသေကာလိပ္ မွာပဲရွိေသးသည္။ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွာ ဇီဝေဗဒ အဓိကနဲ႕ တတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ့ မူမူေက်ာ္ဦးက ေက်ာင္းၿပီးသြားၿပီ။ သူတို႕ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ ကံေကာ္ေတာမွာ အတူမတက္လိုက္ၾကရ။အခုေနျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဘဝေတြက ဗီဒီယိုရုပ္ရွင္ကား တခုကို အျမန္ရစ္ၾကည့္လိုက္သလိုပဲ။ ျမန္လိုက္တာ၊ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးအတြက္ ထူးျခားသည့္အျဖစ္အပ်က္ဆိုလို႕ သူ႕လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္။ အခု အသက္ ေလးဆယ္ျပည့္ခါနီးအထိ သူ႕ဘဝ မွာထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ခဲ့တာဆိုလို႕။ တစ္၊ သူဘြဲ႕ရခဲ့သည္။ ႏွစ္၊ သူအလုပ္ရခဲ့သည္။ သံုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က် ခဲ့သည္။ ေလး၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ကိုေမြးခဲ့သည္။ ငါး၊ သမီးငယ္ ငယ္ငယ္ႏိုင္ ကိုေမြးခဲ့သည္။ ေျခာက္၊ မိဘ ႏွစ္ပါးစလံုး သူတို႕ နယ္အျပန္ သေဘၤာေမွာက္ ၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့ရသည္။ အဲဒါက သူဘဝမွာ စိတ္အထိခိုက္ရဆံုး။ ခုႏွစ္၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္။ရွစ္၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့သည္။ အဲေလာက္ပဲ သူစဥ္းစားလို႕ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ခုက သူကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္။ သမီးႀကီး ဆိုေတာ့ သူ႕မွာလည္း ခံစားရလို႕၊ သူ႕ဘဝအတြက္ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္လို႕၊ သူထည့္တြက္ထားလိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ အခု လိုအတိုင္း ဆက္တြက္သြားမယ္ဆိုရင္၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ အနာဂါတ္မွာ သမီးငယ္ ဘြဲ႕ရတာႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်တာရယ္၊ သမီးႀကီး ခေလးေမြး၊ သမီးငယ္ခေလးေမြးတာရယ္၊ ေနာက္ထပ္ေလးခုေပါင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ေက်ာ္ၿပီး ဆယ့္ႏွစ္ခု ေတာ့ ျဖစ္သြားမည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ေသတာ ပါထည့္ေပါင္းရင္၊ စုစုေပါင္း ၁၃ခု ျဖစ္မည္။ အင္း ၁၃ ဂဏန္းဆိုတာ ကံမေကာင္းဘူးလို႕ အဲဒါေၾကာင့္မ်ားေျပာတာလား။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီ၁၃ခု ၿပီးရင္သူေသတဲ့ဟာပဲ က်န္ေတာ့မည္။“ခစ္ခစ္”သူ႕ဘာသာ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္း ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အသံထြက္ရီေမာမိလိုက္သည္။ ဟုတ္ပ၊ သူလည္း အခု အားအားယားယားရွိလို႕ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေတြးဖို႕ အခ်ိန္ရလာတာမဟုတ္လား။ သူ႕ ကို ကိုႏိုင္က သမီးငယ္ငယ္ ေမြးၿပီးကထဲက အထက္တန္းျပဆရာမ အလုပ္ကေန ထြက္ခိုင္းၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္မ အျဖစ္ အိမ္မွာေနေစခဲ့သည္။ သူရသည့္လစာ ႏွင့္ ခေလးေတြ ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ အခ်ိန္ ႏွင့္က ဘယ္လိုမွ မလဲႏိုင္ေအာင္ တန္ဖိုးက ကြာျခားလြန္းလွသည္ဟု ကိုႏိုင္က ဆိုသည္။ အဲေလာက္ လစာက ေတာ့ သူ အသံုးနည္းနည္းေလွ်ာ့လိုက္ရင္ နည္းနည္းေလး အခ်ိန္ပိုလုပ္လိုက္ရင္ ထြက္လာမွာဟု ဆို၏။မမမူမူေက်ာ္ဦး က်ေတာ့ သူ႕ထက္ပို စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းမည္ထင္သည္။ သူလည္း ခိုင္ခိုင့္လိုပင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ၁၉ ႏွစ္ ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ေသာ္လည္း ခိုင္ခိုင့္လို အိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းခဲ့ပါ။ သူ႕ေယာက္်ား သေဘၤာသား က ေဆးသမား။ ေဆးအလြန္အကၽြံသံုးစြဲၿပီး သေဘၤာေပၚမွာ ပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ပင္ မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားခဲ့သည္။ သူပဲ အေရြးလြန္ေနသလား၊ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကိုပဲ စိတ္ပ်က္သြားသလားမသိ။ မုဆိုးမ ျဖစ္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္အၾကာမွ ေနာက္အိမ္ေထာင္ထူျဖစ္ေတာ့သည္။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ ကိုမင္းေသာ္မွာ မူမူ ထက္ ၇ႏွစ္ခန္႕ႀကီးၿပီး ပထမ အိမ္ေထာင္ျဖင့္ သားေလးတေယာက္ပါလာသည္။ မူမူ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ကိုမင္းေသာ္၏သား ကိုကိုေသာ္မွာ ၈ႏွစ္သားေလး ရွိေသးသည္။ ဘာလို႕ မွတ္မိေနလည္းဆိုေတာ့ ခိုင္ခိုင့္သမီးငယ္ ငယ္ငယ္ ကလည္း ၈ႏွစ္သမီး။ သူတို႕ ႀကီးႀကီး မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သြားခဲ့ရသည္။ ရုတ္တရက္ သူတို႕ အကိုဝမ္းကြဲတေယာက္ ရလာတယ္ဆိုေတာ့လည္း သူတို႕ က ခေလးပီပီ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ကိုမင္းေသာ္ က ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီ တခုမွာလုပ္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ ဗမာျပည္မွာ သူ႕ ကုမၸဏီက အေျခအေနမေကာင္း ေတာ့ တပ္ေခါက္သြားသည္။ သူတို႕က အင္ဒိုနီးရွားတို႕ မေလးရွားတို႕ မွာ ရံုးခြဲေတြ၊ပေရာဂ်က္ ေတြရွိသည္။ ကိုမင္းေသာ္ကို တကယ္အလုပ္လုပ္မွန္းသိ။ လုပ္ငန္းလည္း ကၽြမ္းက်င္မႈရွိေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံေတြမွာ သြားလုပ္ႏိုင္မလား ေအာ္ဖာေပးသည္။ ကိုမင္းေသာ္အေနနဲ႕လည္း ဒီလိုလစာမ်ိဳးျပန္ရွာလို႕မရႏိုင္ ေတာ့ သြားလုပ္သည္။ ရံုးက အတည္တက်မရွိ ရံုးခ်ဴပ္က ဂ်ပန္မွာဆိုေတာ့ ဟိုႏိုင္ငံဒီႏိုင္ငံ လွည့္ေျပာင္းေနရသည္။ ကိုမင္းေသာ္က ဝပ္ပါမစ္လိုမ်ိဳးႏွင့္သာ လုပ္ကိုင္ေနရသျဖင့္ မိသားစု ကိုေခၚထားလို႕လည္းမျဖစ္ႏိုင္။ မိသားစုက သူ႕ဆီသြားလည္လိုက္။ သူက ခနျပန္လာလိုက္ ႏွင့္ ပဲေနရသည္။မူမူေက်ာ္ဦးႏွင့္ သူ႕သားကိုကိုေသာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထည္းဆိုေတာ့ အားကိုးလည္းရ စိတ္လည္းခ်ရေအာင္ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ႏွင့္ ေလွခါးဟိုဘက္ဒီဘက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရွိသည့္ကြန္ဒိုခန္းကေလး ဝယ္ေပးထားလိုက္သည္။ မူမူေက်ာ္ဦးကလည္း ေအာဒစ္ကုမၸဏီတခုမွာ လုပ္ေနေသးသည္။ သူတို႕ အိမ္ အတြက္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႕၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊အိမ္ရွင္းဖို႕၊ လူငွားထားရသည္။ သူတို႕ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမကင္းေသာ၊ ေဒၚဝင္းဝင္းသန္း က တရက္ျခားတန္သည္ သူတို႕အိမ္သို႕ လာၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးတတ္သည္။ခုေတာ့လည္း ငယ္ငယ္ က ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေနၿပီ၊ ကိုကိုေသာ္ကလည္း သခ်ာၤအဓိက မွာတက္ေနသည္။ ငယ္ငယ္ေက်ာင္းစာ က သူလည္းမကူညီႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ ခုေတာ့ ေန႕လည္ေန႕ခင္းဆိုရင္ အိမ္မွာ တေယာက္ထည္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ တခါတေလ ကိုႏိုင့္ ညီမ ေလးေလးႏိုင္ တို႕ အိမ္မွာ သူတို႕ ခရီးထြက္လွ်င္ အိမ္သြားေစာင့္ေပးရတတ္သည္။ မေလးေလးႏိုင္တို႕က ကေလးသံုးေယာက္ရွိသည္။ အႀကီးဆံုးကမွ ကိုးတန္း ေက်ာင္းသား။သူတို႕လင္မယား ကအလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခနခန ခရီးရွည္ထြက္ရေလ့ရွိသည္။ တေယာက္ခ်င္းစီ ခရီးထြက္လွ်င္ေတာ့ကိစၥ မရွိ၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးၿပိဳင္တူ ခရီးထြက္ရသည့္အခ်ိန္ အိမ္မွာ ခေလးေတြ ခ်ည္းထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်တတ္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခိုင္ခိုင္က လည္းအားေနေတာ့ သြားေစာင့္အိပ္ေပးတတ္သည္။ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိလွဟု ထင္ေနေသာ သူ႕ဘဝ အေျပာင္းအလဲကို မၾကာခင္မွာပင္ စၿပီး ေတြ႕ႀကံဳရေတာ့သည္။“ကိုကိုေသာ္ ရယ္ နင္ကေတာ့ ဟယ္စံပါပဲ၊ ငါ ခေလး ေလးေယာက္ရခဲ့တာေတာင္မွ အခု နင္လုပ္သလို အစံုအလုပ္မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ္ပါပဲ”ဝင္းဝင္းသန္းတေယာက္ ျငီးၿငီးျငဴျငဴ ျဖင့္ ေျပာရွာသည္။ သို႕ေပမဲ့ မေကာင္းလို႕မဟုတ္ အင္မတန္ကို ေကာင္းလို႕သာ ကိုကိုေသာ္ လုပ္ခ်င္သမွ်ကို အလုပ္ခံတာေပါ့။ ကိုကိုေသာ္တို႕ အိမ္မွာ သူအလုပ္ စလုပ္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္က လူပ်ိဳေတာင္ မျဖစ္ေသး၊ တကယ့္ခေလးေလး။ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေသာ္တို႕ အေမ မူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ ဆို အမ်ိဳး လို႕ ဆိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေဝးပါသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္လင္ေနာက္လိုက္ေျပး သြားၿပီး အိမ္ေထာင္က်၊ ခေလးေတြလည္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ေမြး၊ ေယာက္်ားက လည္း လက္ေက်ာမတင္းေတာ့၊ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ ေနရရွာသည္။ ခေလးေတြကလည္း ေက်ာင္းတက္သည့္အရြယ္ေတြဆိုေတာ့ အကူမရ၊ သေရစာ ဇီးယိုတို႕ ဘာတို႕လိုမ်ိဳး ေတြကို အိမ္ယူၿပီး ညဘက္ ထုတ္သည့္အလုပ္လုပ္သည္။ ေန႕ဘက္ေတာ့ မူမူေက်ာ္ဦး အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္ေပး အဝတ္ေလွ်ာ္ေပး၊ အိမ္ရွင္းေပး လုပ္ေပးသည္။ မူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ဆိုလွ်င္ အသက္က တႏွစ္ေလာက္သာ ငယ္ေသာ္လည္း မမ ဟု ေခၚသည္။ မူမူကလည္း ဝင္းဝင္းသန္းကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသျဖင့္ အိမ္ခန္းေသာ့ပါေပးထားၿပီး လစာအျပင္၊ အဝတ္အစား တို႕ အိမ္သံုးပစၥည္းအပိုအလွ်ံတို႕ အျမဲေပးေလ့ရွိသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေယာက္်ား ကိုေတာ့ မႏွစ္သက္သျဖင့္ အိမ္အလာမခံ။ဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ကိုကိုေသာ္တို႕ စျဖစ္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္က လူပ်ိဳေပါက္ ဟိုမုန္းစၾကြၿပီး မိန္းမမွန္သမွ် မွန္းထုေနတဲ့ အရြယ္၊ ေန႕ခင္းဘက္ေတြဆိုရင္ ကိုကိုေသာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္း တို႕သာ အိမ္မွာရွိၾကသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အဝတ္ေလွ်ာ္ေတာ့ ထမိန္ကို ေပါင္ရင္းထိတင္ေလွ်ာ္သျဖင့္ ေဖြး ေနေသာေပါင္လံုးႀကီးေတြက၊ လူပ်ိဳေပါက္ ကိုကိုေသာ္ကို စိတ္ရိုင္းဝင္ေစသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက လည္း ထိုအခ်ိန္မွာ ကေလးလည္းေလးေယာက္ရွိၿပီး သူကလည္း ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ျဖစ္ေနသည္။ ေယာက္်ားကလည္း သိပ္မလုပ္ေတာ့၊ အသက္က သံုးဆယ္ေက်ာ္ ကာမ ဆႏၵက အလြန္အားေကာင္းတဲ့ အရြယ္။ သူ တေန႕ ကိုကိုေသာ့္ အခန္းလာရွင္းရင္း ထံုးစံအတိုင္း စရင္းေျပာင္ရင္း လံုးလားေထြးလား ျဖစ္ရာက ကိုကိုေသာ္ လက္သရမ္းတာကို အလိုလိုက္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေန႕ ေနာက္ေန႕ ေတြမွာ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ကေန ဖီးတက္လာသည့္ အဆင့္ေရာက္လာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဆံုးစြန္ထိ ေရာက္သြားၾကသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ၏ ေပါင္လံုးႀကီးေတြ ဖင္ဆံုႀကီးေတြ၊ ႏို႕ႀကီးေတြမွာ၊ ပုံမုန္ အရြယ္ေရာက္သူ ေယာက္်ား ႀကီးမ်ားအဖို႕ ဝသည္ဟု ထင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူပ်ိဳေပါက္ေလး ကိုကိုေသာ္အတြက္ကေတာ့ ကိုင္တြယ္ခြင့္ လုပ္ခြင့္ ရလိုက္သည္မွာ သိန္းထီဆု ေပါက္တာထက္ပင္ ပိုတန္ဖိုးရွိသည္ဟု ထင္မိသည္။ေယာက္်ားကေလးႏွင့္ မိန္းခေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိပ္ကြယ္ရာတြင္ အတူရွိမေနသင့္ ဆိုသည္မွာ အေတာ္မွန္ေသာစကားျဖစ္သည္။ အရြယ္ မတူ တာတူတာ၊ အဓိကမဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈ ႏွင့္ အထီးနဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္က အဓိက ျဖစ္သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းႏွင့္ ကိုကိုေသာ္ တို႕ ဇာတ္လမ္းမွာ သူတို႕ အိမ္အတြင္းမွာသာ ျဖစ္ခဲ့ ၾကသျဖင့္ ဘယ္သူမွ လည္း မရိပ္မိပဲ ရွိေနခဲ့ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္က သူဖတ္မိ၊ ၾကည့္မိသည့္ ႏိုင္ငံျခား စာအုပ္ေတြ ၊ရုပ္ရွင္ေတြက ဟာေတြကို ဝင္းဝင္းသန္းဆီမွာ အကုန္စမ္းသပ္၊ ဝင္းဝင္းသန္း ကလည္း လိုက္ေလွ်ာ ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္ တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာပင္ ဆရာႀကီးအဆင့္ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ တကၠသိုလ္ေရာက္ ေတာ့ ရီးစားေတြ ဘာေတြ ရတာ ေတာင္မွ တခါတေလ မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ အလုပ္ျဖစ္ၾကတုန္း။ဒီေန႕လည္း ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ သူ႕ရီးစားက ဟိုေပးမကိုင္ ဒီေပးမထိ၊ ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုထိန္းသိမ္း ၾကပ္မတ္ေနသည့္ အပ်ိဳႀကီး အေဒၚႀကီးေတြ ဆံုးမထားသည့္အတိုင္း၊ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ တို႕ဘာတို႕လုပ္လာတာနဲ႕ ေဒါပြၿပီး စကားမ်ားကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မဝင္းဝင္းသန္း က သူတို႕ အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီးလို႕ ျပန္ဖို႕ျပင္ေနတာနဲ႕ ႀကံဳသည္။ သူ႕အခန္းထဲ ျပန္ေခၚလာၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ ကုတင္ေပၚတေတာင္ ေထာက္ ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေဆာ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ေစာ္ေလးကို စိတ္နာနာျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းကို တအားဗ်င္းလိုက္ရာ ဝင္ဝင္းသန္းလည္း တအားေကာင္းသြားခဲ့ရေလသည္။သူေဆာင့္လိုက္တုိင္း တုံကနဲ တံုကနဲ ခါယမ္းသြားေသာ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ဖင္လံုးႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ေနရင္းမွ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ အန္တီခိုင့္ ဖင္ႀကီးေတြ သြားျမင္ေယာင္မိသည္။ သူ ဝင္းဝင္းသန္းကို လုပ္ရင္း ႏွင့္ ရက္ေတြ လေတြ ရလာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရြယ္ေရာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြ ကို ပိုစိတ္ဝင္စားမိသည့္ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားသလား မသိ။ အျမဲတမ္းလိုလို ပင္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ေတာင့္တင္းဖြံ႕ျဖိဳးေနၿပီ ျဖစ္သည့္ မိန္းမႀကီးေတြက ပိန္ပိန္ေညွာင္ေညွာင္ ေကာင္မေလးေတြထက္ သူ႕ကို ပို စြဲေဆာင္မႈရွိတာကို သူသတိထားမိလာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အန္တီခိုင္ကို သူ႕ မ်က္ေစ့က်သြားရေတာ့သည္။ အန္တီခိုင္ က မာမီ့ ညီမအရင္းျဖစ္သည္။ မာမီက လည္း သူ႕အေမရင္းမဟုတ္ေတာ့ အန္တီခိုင္က သူနဲ႕ ဘာမွ ကို မေတာ္။ သို႕ေပမဲ့ အန္တီခိုင္တို႕က သူ႕ကို တူအရင္းလိုပင္သေဘာထားသည္။ အန္တီခိုင့္သမီးေတြ ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ႏိုင္တို႕ ငယ္ငယ္ တို႕ က လည္းသူ႕ ကိုေမာင္ႏွမ တဝမ္းကြဲလို သေဘာထားၾကသည္။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူတူ ႀကီးလာၾကသည္မို႕ တကယ္လည္း ေမာင္ႏွမေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္။အန္တီခိုင္က မဝင္းဝင္းသန္းလို ဝတာမဟုတ္၊ ေတာင့္သည္လို႕ပဲ ေျပာရမည္။ တင္လံုးေတြက ဝိုင္းစက္ ေနသည္။ ခါးက သိပ္မေသးေသာ္လည္း ေအာက္က ကားစြင့္ေသာ တင္ႀကီးေၾကာင့္ က်င္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္ တင္သားေတြက ထမိန္စကို ဆြဲမသလိုမို႕ တလံုးခ်င္းေရြ႕ေနတာကို ထမိန္ေပၚကပင္ျမင္ေနရသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ေခ်ာသည္၊ ယဥ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္လံုးႀကီးႀကီး၊ ႏူတ္ခမ္းထူထူ၊ ဆံပင္အုပ္ေကာင္းေကာင္းကို တပတ္လ်ိဳဆံထံုး အျမဲထံုးတတ္သည္။ ကၽြဲေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္တတ္ထားတာေတာင္မွ ဆက္ဆီျဖစ္ေနေသးသည္ဟု ကိုကိုေသာ္ ထင္မိသည္။ အေနအထိုင္လည္း တည္ျငိမ္သည္။ ဘုရားတရား သာလုပ္သည္၊ မာမီ့လိုေတာင္ ပါတီတို႕ ဘာတို႕ သြားေလ့မရွိ။ သူ အန္တီခိုင့္ကို သတိထားမိၿပီး စြဲလမ္းလာသည့္ေနာက္ပိုင္း၊ မဝင္းဝင္းသန္းကို ေနာက္က လုပ္တိုင္း အန္တီခိုင့္ကို လုပ္ေနသည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္မိလာသည္။ အန္တီခိုင္ႏွင့္လည္း မသိမသာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္လာခဲ့သည္။ သူႏွာဗူးက်ေနတာေတာ့ အန္တီခိုင္မရိပ္မိရေအာင္ အေတာ္ေလး သတိထားကာ ေနရသည္။ နည္းနည္းေလး ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနခဲ့ရၿပီသည္ႏွင့္ ညဖက္ဆိုရင္ သူ ေဂြလွိမ့္ျပစ္လိုက္ရေလ့ရွိသည္။

အန္တီခိုင္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ရခဲ့ၿပီး ေနာက္တေန႕ မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ႀကံဳရင္ေတာ့၊ မဝင္းဝင္းသန္းတေယာက္ နာၿပီသာမွတ္ေတာ့။ အန္တီခိုင္အမွတ္ျဖင့္ တအားကို က်ံဳူးေဆာ္ေလေတာ့သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕က ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္လို႕ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားရတာလားေတာ့မသိ။ ဒါေပမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတတ္တယ္မဟုတ္လား။
ဒီတခါသၾကၤန္ က်ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တို႕ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္၊ ဂ်စ္ကားတစီးျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္ၾကသည္။ တေယာက္ေသာ သူငယ္ခ်င္း၏ကားမို႕ အရက္ပုလင္းေတြ ပလပ္စတစ္ပံုး တခုထဲထည့္ယူလာခဲ့ၾကသည္။ ေသာက္ရည္က သိပ္မပါလာ သျဖင့္ ခနေလးျဖင့္ေသာက္ရည္ကုန္သြားေတာ့ ပါလာသည့္ ရမ္ ေတြကို ဒီအတိုင္း ေသာက္ၾကရသည္။ ေရပက္မ႑ပ္ေရာက္လို႕ ထိုးပက္ေသာ ေရေတြကို ပါးစပ္ဖြင့္ခံၿပီး ေသာက္ၾကရသည္။ ေနကပူလိုက္ တကိုယ္လံုးပူလာလိုက္၊ ေနာက္ေရပက္ခံရေတာ့ ေရေတြစိုရြဲလိုက္ျဖစ္ေနၾကသည္။ လမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ေလာက္ ကို လိုက္မလားဆိုေတာ့ လိုက္မည္ဆိုတာ ႏွင့္ေခၚတင္လာခဲ့သည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ေစာ္ေပြစီကို ထိန္းလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနရသည္။ လမ္းေပၚမွ ေရစိုထမိန္ေတြႏွင့္ ေကာင္မေလးေတြေရာ၊ ကားေပၚပါလာသည့္ေကာင္မေလး ေတြကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေထာက္လွမ္းေရးကာနယ္ လုပ္ေနတာေတြေရာ ျမင္ေနရေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ ေကာင္ႀကီးမွာ တခ်ိန္လံုးမာေနရသည္။ နည္းနည္းခ်မ္းသည္ထင္တာႏွင့္ အရက္ကို ပဲ နိေမာ့ခ်လိုက္၊ ေရပက္တာေလးခံလိုက္ႏွင့္၊ ေန႕ခင္း ေရပက္နားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္လာသည္။ လူလည္းပင္ပန္းလာသည္။ ေန႕လည္ျပန္ထြက္ဖို႕အခ်ိန္ခ်ိန္းလိုက္ၾကရင္း သူ႕တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ရင္း သူတို႕ အခန္းရွိရာသို႕တက္လာခဲ့သည္။ သူတို႕အခန္းေရွ႕ေရာက္မွ သူ႕အိပ္ေတြ လိုက္စမ္းေတာ့ အခန္းေသာ့ ရွာမေတြ႕ေတာ့၊ ဟိုက္ ။ဒုကၡပဲ ဟိုေကာင့္ကားေပၚမ်ား က်သြားပလားမသိ။ ေအာက္ျပန္ဆင္းၿပီး ဟိုေကာင္ေတြ ဆီ ျပန္သြားရွာ ရရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတုန္း အန္တီခိုင္တို႕ အခန္းတံခါးပြင့္လာသည္။
“ဟဲ့ ေသာ္ႀကီး.. ဘာလုပ္ေနတာလည္း၊ ေရေတြလည္းစိုရြဲလို႕”
“ေသာ့ေပ်ာက္ေနလို႕ တီတီ “
“ေအာ္ျဖစ္ရမယ္ နင္ကေတာ့ေလ၊ ေရစိုႀကီးနဲ႕ ဘယ္မွာေပ်ာက္သြားတာလည္း”
“မသိဘူး တီတီ.. မင္းခန္႕ တို႕ဂ်စ္ကားေပၚက်ခဲ့လားမသိဘူး”
“အိုလာလာ ဒီအတိုင္းမေနနဲ႕ ငါတို႕အခန္းထဲလာ မင့္ေလးေလး အဝတ္အစားေတြ ခနလဲထားလိုက္”
ကိုကိုေသာ္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ အန္တီခိုင္သို႕အခန္းသို႕ ပါးစပ္ပိတ္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။ သူ႕ဆီက အရက္နံ႕ရသြားမွာ စိုးလို႕ စကား သိပ္မေျပာရဲ။ လူကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ပုံမွန္လို႕ထင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ လူက ယိုင္တိုင္တိုင္၊ ေမွာက္ထိုးမလဲေအာင္အားျပဳ ေလွ်ာက္ေနရသည္။ အန္တီခိုင္တို႕အိမ္က သူကၽြမ္းေနၿပီးသားမို႕၊ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကို တန္းဝင္သြားလိုက္သည္။ ေသးကလည္း အရမ္းေပါက္ခ်င္ေနတာမို႕အခန္းတံခါးကို အထဲက ဂ်က္ခ်ၿပီး ေဘာင္းဘီဇစ္ျဖဳတ္ကာ ေသးပန္းလိုက္သည္။ အား၊ ေသးကပူၿပီးေႏြးေနတာပဲ၊ သူ႕တကိုယ္လံုးေတာင္ၾကက္သည္းထသြားရသည္။ ေသးေပါက္ရတာ ဇိမ္ရွိလိုက္တာဟု ေတြးေနမိသည္။ တမနက္လံုး စိတ္ေတြထေနရေတာ့ သူ႕ေကာင္ႀကီးကလည္း မာတာတာ ျဖစ္ေနရသည္။
“ေဒါက္ေဒါက္ “
“.ေသာ္ႀကီး နင္တခါထဲ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့၊ နင္တို႕ကို ဘာေရေတြနဲ႕ပက္ထားမွန္းသိတာမဟုတ္ဘူး ေရာ့ဒီမွာ ေရခ်ိဳးၿပီးသုတ္ဖို႕နဲ႕ ဝတ္ဖို႕ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႕ပုဆိုးတထည္ယူထားလိုက္၊”
ကိုကိုေသာ္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို အသာေလးဟၿပီး အန္တီခိုင္လွမ္းေပးေသာ ပုဆိုးႏွင့္ သဘက္ကို ယူလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိတန္းတခုေပၚမွာ အသာလႊားတင္လိုက္ၿပီး သူ႕အကၤ် ီေဘာင္းဘီေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕ေကာင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္မာေနၿပီ။ ေရေလာင္းခ်ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္ေတာ့ ပိုေတာင္လာသည္။ မထိမကိုင္မွပဲ ရေတာ့မည္။ သၾကၤန္တြင္း ဆိုေတာ့ မဝင္းဝင္းသန္းလည္း အိမ္လာမွာမဟုတ္။ ေအာဇာတ္လမ္းေတြထဲက လို သူ႕လီးႀကီးကို ပုဆိုးေအာက္မွာ ေငါထ ေနတာ အန္တီခိုင္ ျမင္ေအာင္ ထားလိုက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ထင္သလဲ။ အဲဒီအေတြးကပင္ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီး မွာ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္သြားမေလာက္ကို ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ ေရေခါင္းေလာင္းခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္ေရျပန္ေလာင္းၿပီး ကိုယ္လံုးကို သဘက္နဲ႕ ေျခာက္ေအာင္သုတ္ေတာ့ သူ႕ေကာင္ႀကီးက မာတုန္းရွိေသးသည္။ အင္း စမ္းၾကည့္တာေပါ့။ အရက္နံ႕ကလည္းရွိေသးေတာ့ မူးခ်င္ေယာင္လည္းေဆာင္လို႕ရတာပဲ၊ တခုခု ျဖစ္ရင္ မူးလို႕ပါဆိုၿပီး လြဲခ်ရတာေပါ့။ ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ကိုကိုေသာ္ ရင္ထဲ တဒိန္းဒိန္းခုံလာ၏။
ေလးေလးဦးေအာင္ႏိုင္ ပေလကပ္ပုဆိုးနဲ႔ ႐ွပ္အက်ႌကိုဝတ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ ကိုကိုေသာ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ခိုင္ခိုင္က၊
“အမေလး ေသာ္ႀကီး ထြားလာလိုက္တာ နင့္ေလးေလး အက်ႌ နဲ႔ေတာင္ က်ပ္ေနၿပီ”
“ဝတ္လို႔ရပါေသးတယ္တီတီရဲ႕”
“ဟဲ့ နင့္မ်က္ႏွာႀကီးလည္းနီလို႔ပါလား ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား”
“ေခါင္းေတာ့နည္းနည္းကိုက္ေနတယ္ တီတီ”
“ျပစမ္း ဟဲ့ကိုယ္ေတြလည္းပူေနတယ္ဟဲ့..နင္ ေရစိုလိုက္ ေနပူလိုက္နဲ႔အပူ႐ွတ္ၿပီထင္တယ္..ေနအုန္းငါေဆးသြား႐ွာအုန္းမယ္”
တကယ္ေတာ့ တမနက္လံုး ေနပူထဲ ေန အရက္ေသာက္ ေရပက္ခံထားခဲ့ၿပီး အခုေရေအးေအးနဲ႔ခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီးကာစမို႔ အပူေငြ႔ေတြ တ႐ွိန္႐ွိန္တက္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ အန္တီခိုင္ရဲ႕ လက္ဖဝါး ႏုႏုေလးေတြ သူ႕နဖူးေပၚလာစမ္းေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးက ပုဆိုးေအာက္မွာ လႈပ္သြားသည္။ ကိုကိုေသာ္မ်က္ႏွာေလး ရံႈ႕မဲ့ ထားလိုက္သည္။
“ လာလာ ငါတို႕ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚခနလွဲေနလိုက္ တီတီ ေရေႏြး လည္းသြားလုပ္လိုက္မယ္”
ေလးေလး ဦးေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ တီတီခိုင္တို႕ ေမြ႕ယာႀကီးက အိစက္ေနသည္။ ကိုကိုေသာ္ေက်ာခ်လိုက္ရင္း အားကနဲ အေၾကာေတြအျခင္ေတြ ဆန္႕လိုက္သည္။ ဟား ဇိမ္က်လိုက္တာ၊ ဟုလည္းေတြးလိုက္မိသည္။
“ ေရာ့ ဒီေရေႏြးေလးေသာက္ထားလိုက္အုန္း အိမ္က ပါရာစီတေမာ့လည္း ဘယ္နား ထားမိလဲမသိပါဘူး ေသာ္ႀကီးခနေလးေစာင့္ ငါလမ္းထိပ္ကုလားဆိုင္က တထုပ္ေလာက္အေရးေပၚေျပးဆြဲလိုက္အုန္းမယ္”
“ အာေနပါေစ တီတီ က်ေနာ္ ခနေနသက္သာသြားမွာပါ”
“ အိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန္႕မခ်ထားနဲ႕ ခနေလးပဲ”
တီတီခိုင္ထြက္သြားေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးကို ကိုယ္ ခပ္ဖြဖြေလး ပုဆိုးေပၚကပင္ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ အမဝင္းဝင္းသန္းကို ပင့္လာလို႕ရရင္ေကာင္းမွာပဲလို႕လည္းေတြးေနမိသည္။ ေသာ့ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆိုၿပီး အမဝင္းဝင္းသန္းကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး အိမ္မွာတီးလိုက္ရရင္ေကာင္းမယ္ဟုေတြးေနသည္။ တဆက္တည္းပင္၊ အခုလို တီတီခိုင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနရသည့္အခြင့္အေရးကလည္း ေကာင္းေနတာ ခနေလာက္သည္းညည္းခံလိုက္အုန္းမယ္ေလ။ ဟုေတြးရင္းမွိန္းေနလိုက္သည္။
“ လမ္းထဲက ခေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ ဥပုဂ္ေစာင့္ေနပါတယ္ ညာေျပာလို႕လည္းမရဘူး အဟစ္၊ ဝိုင္းပက္လိုက္ၾကတာ၊ ကဲ ေဆးရလာၿပီ အဲဒီေဆးေလး ႏွစ္လံုးေလာက္ေသာက္လိုက္ ေသာ္ႀကီး”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေရေတြစိုရြဲေနတဲ့ ထမိန္ေအာက္က ေပါင္လံုးႀကီးေတြေၾကာင့္ ကိုကိုေသာ္ခမွာ တုန္ခါၿပီး တကယ္အဖ်ားတက္ခ်င္သလိုျဖစ္သြား၏။
“ ေအာ္ ၾကည့္ နင္ ခ်မ္းေနၿပီ မဟုတ္လား၊ ေနအုန္း ေရေႏြးလည္းကုန္သြားၿပီ၊ တီတီ သြားထပ္ထည့္လိုက္အုန္းမယ္ ေဆးေသာက္လို႕ရေအာင္”
သူ႕ေရေႏြးခြက္ကို ယူၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားတဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေရစိုထမိန္ကပ္ေနတဲ့ တင္ပါးဆံုႀကီးေတြ က တလံုးတက္တလံုးဆင္းနဲ႕ ခုန္ခုန္ၿပီး လႈပ္ယမ္းသြားတာကို အေနာက္က ၾကည့္ရင္း ကိုကိုေသာ္တေယာက္ တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်ေနမိပါေတာ့တယ္။
“ ေရာ့ေရာ့ ေရေႏြးေလးနဲ႕ေသာက္လိုက္”
အခန္းထဲ ေရေႏြးခြက္ေလးႏွင့္ ျပန္ဝင္လာတဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုကိုေသာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ မျပဴးးပဲ ခံႏိုင္မည္လား၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕ေရစိုအဝတ္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲလွ်ားထားေသာ ထမိန္အေဟာင္းေလး တထည္ကို ေကာက္ဝတ္ၿပီး ရင္လွ်ားလိုက္ၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ေရေႏြးခြက္ ကေလးသြားယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အခုေတာ့ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထထိုင္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာ။ အတြင္းမွ ဘရာဇီယာ အသားေရာင္ ပုခံုးႀကိဳးႏွင့္ အေပၚပိုင္းကို နည္းနည္းျမင္ေနရၿပီး အဲဒီအေပၚမွ ထမိန္ကို ရင္လွ်ားထားေတာ့ ဝင္းမြတ္ေနသည့္ ပုခံုးသား ရင္ညႊန္႕ႏွင့္ မို႕ေမါက္ထေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာအေပၚသားေလးေတြ။
ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္လံုးျပဴးႀကီးေၾကာင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားသည္။ သူအေပၚက သဘက္ကေလး ျခံဳလာလိုက္ရင္ေကာင္းသားဟု လည္းေတြးလိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲမွာကေတာ့ သေဘာက်သလို၊ ပီတိျဖစ္မိသလို ေလးလည္းျဖစ္သြားသည္။ အဲလိုမ်ိဳဳး ေယာက္်ား ေတြရဲ႕ သူ႕ကို မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးေတြ မခံစားရတာ ၾကာၿပီေကာ။ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ စြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလို႕ပင္ မေတြးမိေတာ့။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ပင္ သူ႕ကို နမ္းတာျပဳတာ မရွိတာေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ။
ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလက္ထဲက ေရေႏြးခြက္ေလးကို ယူၿပီး သူအသင့္ျပင္ထားေသာ ေဆးေလးႏွစ္လံဳုးပါးစပ္ထဲ ျပစ္ထည့္ရင္းေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရခြက္ကို ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚလွန္းတင္ရင္း မ်က္ေစ့ကို စံုမွိတ္လိုက္မိသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြ အၾကည့္ရိုင္းသြားတာကို သူသိလိုက္သည္။ တီတီခိုင့္ မ်က္ႏွာတခ်က္ရဲသြားၿပီး အမူအယာေျပာင္းသြားတာကိုလည္း သူသတိထားလိုက္မိသည္ မဟုတ္လား။ မ်က္ႏွာကိုလည္း အသာရႈံ႕မဲ့ျပလိုက္သည္။
“ ဟင္.. ေသာ္ႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲ ေခါင္းအရမ္းထိုးတာလား”
စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ အနားတိုးလာေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ အနံ႕အသက္၊ သူ႕နဖူးကို လာကိုင္ေသာ လက္ဖဝါးႏုႏုတို႕က ကိုကိုေသာ္၏ စိတ္ရိုင္းမီးစကို ေလမႈတ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။ သူ႕မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တီတီခိုင္၏ ေဖါင္းၾကြေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာက သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျခာက္လက္မေလာက္မွာ။ ကိုကိုေသာ့္လက္ေတြက တီတီခိုင္၏ ခါးေလးကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို တီတီခိုင့္ ရင္ႏွစ္မႊာမွာထိုးအပ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။
“ အို”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဘာမွန္းမသိလိုက္ပဲ ေၾကာင္သြားသည့္ ခနမွာ သူ႕ထမိန္မွာ ၾကမ္းေပၚသို႕ ကြင္းလံုးကၽြတ္က်သြားၿပီး ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္ႏွာျပင္ႀကီးမွာ သူ၏ ေရႊရင္အစံုေပၚမွာ ပြတ္သပ္စုပ္နမ္းေနၿပီ။ သူအေနာက္ဘက္သို႕ ျပန္မဆုတ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ကိုကိုေသာ့္ ေျခႏွစ္ဘက္က သူ႕ေပါင္ရင္းအေနာက္မွာ ခြၿပီး ခ်ိတ္ထားလို႕။သူ႕ဘရာဇီယာမွာ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အသားႏွင့္ သိုင္းႀကိဳးမ်ားမွာလည္း ခပ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ျဖစ္ေလရာ ကိုကိုေသာ္က မတင္လိုက္လို႕ သိမ့္သိမ့္တုံ ရမ္းခါေနေသာ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ တုိက္ရိုက္ပြတ္တိုက္မိေနေလေတာ့သည္။ ဘာမွန္းမသိ ရုတ္တရက္မို႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး စိတ္ထဲ ဘာေတြးရမွန္းမသိ အေမွာင္ပိတ္သြားေသာ္လည္း ကိုယ္ခႏၶာအေသြးအသားမ်ားကေတာ့ ခ်က္ျခင္းတုန္႕ျပန္သည္မို႕လားမသိ၊ ႏိူ႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးမွာ ခ်က္ခ်င္းမာေတာင္တက္လာေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္က လည္း အေတြ႕အႀကံဳရွိေနသူမို႕ သူ႕ပါးကို လာေထာက္ေနေသာ ႏို႕သီးေခါင္းမာမာ ႀကီးကို သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္ တန္းငံု႕ကာ စုိ႕ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“ အား..နင္..နင္…”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုး ေသြးေတြ တျဖင္းျဖင္း ထူပူတက္လာၿပီး ဒူးမ်ားညြတ္ေခြသလိုျဖစ္သြားရာ၊ သူ႕ကိုယ္လံုးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ေရာ လက္ျဖင့္ပါ တြယ္ဖက္ထားေသာ ကိုကိုေသာ့္ရင္ခြင္ထဲသို႕ ထိုးက်လာခဲ့ရေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္က သူ႕ကိုယ္ကို ကုတင္ေပၚေနာက္ဆုတ္ၿပီး ကိုယ္လံုးကို လွိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ကိုယ္လံုးႀကီးမွာ သူ႕ကိုယ္ေအာက္မွာပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ လက္မ်ားက ကိုကိုေသာ့္ေခါင္းကို အတင္းႀကိဳးစားတြန္းထိုးေနပါေသးသည္။
“ လႊတ္ လႊတ္..နင္..နင္..ရူးေနလား ေသာ္ႀကီး….”
ကိုကိုေသာ္က စကားျပန္မေျပာႏိုင္ အခ်ိန္မရွိဆိုတာကို သူသိသည္။ ေထာင္က်မဲ့ အတူတူ လုပ္ခ်င္ေနသည့္ဆႏၵကို အရင္လုပ္သြားလိုက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္တူသည္။ ရင္ဘတ္ႏို႕ႏွစ္လံုးေပၚလွန္ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလြဲလွ်င္ သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ ေပါင္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးကို ယက္ကန္ကာ ရုန္းဖယ္ဖို႕ႀကိဳးစားေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္းကိုကိုေသာ္၏ ကိုယ္လံုးက သူ႕ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာေရာက္ေနၿပီ။ ေနာက္ ရုန္းရင္းကန္ရင္းေျပသြားေသာ ပုဆိုးေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ လိင္တန္ႀကီးကလည္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေပါင္းတြင္းသားေတြကို ဟိုထိုးဒီထိုးျဖစ္ေနရာက ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေတြကိုပါ ပြတ္ထိုးမိသြားသည္။
“ အား..ရွီးးးးးးးးးးးးးးး”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုး ၾကက္သည္းဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္။ အဲဒီေနရာကို သူ႕လက္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မထိခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီေကာ။ ဆယ္စုႏွစ္တခုေတာင္ ရွိၿပီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရွက္အေၾကာက္ႀကီး ၿပီး သူ႕လင္ေယာက္်ား အထင္အျမင္ေသးမွာစိုးလို႕၊ ညဘက္ အိပ္ယာထဲမွာ ေယာက္်ားစမွသာ အလုပ္ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ သူကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မစ။ စိတ္တအားလာေနေပမဲ့ ေယာက္်ားက တရူးရူးေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုသာ လိမ္က်စ္ၿပီး ကိစၥတုန္းခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ လည္းအက်င့္လို ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ထိုအလုပ္မ်ားမွာ ေယာက္်ားရဲ႕ အလုပ္သာ။သူလုပ္ရင္၊ အလိုက္သင့္၊ မလုပ္ခဲ့လွ်င္ ကိုယ့္ဘာသာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအိပ္ဒါပဲ။ အဲလိုႏွင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္သာႀကီးလာခဲ့ရသည္။ လိင္ကိစၥဆိုတာ ေယာက္်ား အလိုလိုက္ဖို႕ဟာဟု မွတ္ထားခဲ့သူမဟုတ္လား။ ခုေတာ့ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေတြကို မာမာ အေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ ဖိပြတ္ဆြဲတာ ခံလိုက္ရေတာ့၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုးလႈပ္ခပ္တုန္ခါသြားၿပီး အေၾကာဆြဲသလိုပင္ ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးလိုက္မိသည္။
မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အေတြ႕အႀကံဳရွိထားခဲ့ေသာ ကိုကိုေသာ္ ၏ေျမြႀကီးကဟာကြက္ ကိုခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ ဟလာေသာ အကြဲေၾကာင္းထဲကို သူ႕ေခါင္းႀကီး ထိုးတည့္ကာ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
..အိ..ကၽြတ္စ္.ကၽြတ္စ္...ရွီးးးးး..
သူ႕ရဲ႕ အထိမခံ ႏိူင္ေအာင္စန္းစန္းတင့္ျဖစ္လွသည့္ ႏို႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးကို တလွည့္စီအစုပ္ခံေနရကထဲက အေၾကာခ်င္းဆက္ေနသလားမသိေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ၾကည္တို႕က စိုတိုတိုေလး ျဖစ္လာခဲ့ရသည္မို႕ ေတာ္ေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္၏ လိင္တန္ႀကီးက ကိုေအာင္ႏိုင္ထက္လံုးပတ္ပိုတုတ္သည့္အျပင္၊ ဘယ္ပစၥည္းမွ မဝင္ျဖစ္တာၾကာလို႕ ျပန္က်ဥ္းေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးက ႏု႕နယ္ေစးက်ပ္ေနေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေတာ္ေတာ္ေလး နစ္ေနေအာင္ခံလိုက္ရသည္။ ကိုကိုေသာ္ကလည္း အခုမွ မိန္းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ စိတ္ရွည္သည္။ တခ်က္ထဲႏွင့္ ေဆာင့္မသြင္းခ် ဝင္သေလာက္ေလး သြင္းလိုက္၊ခနျငိမ္လိုက္ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ နည္းနည္းေလး အားသံုးကာ ေဆာင့္လိုက္၊ နားလိုက္၊ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း လုပ္သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲက ယားေနတာေလးေတြ အရသာ ေကာင္းေကာင္းရေနၿပီး သူ႕လက္ေတြက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုေသာ့္ကို ဖက္တြယ္ထားမိတဲ့ အခ်ိိန္မွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္က ဆီးခံုႏွစ္ခု တဖန္းဖန္းအသံျမည္သည္အထိ၊ အားရပါးရေဆာင့္ေနၿပီ။
လီးႏွင့္မေတြ႕ရသည္မွာ ဆယ္ႏွစ္နီးပါးရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ တအားေတာင္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ သိပ္အၾကာႀကီး မခံလိုက္ၾက၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးတေယာက္ကို တေယာက္ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္း ၿပီးသြားၾကရသည္။ ကိုကိုေသာ္၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးမွ ပန္းထြက္လာသည့္ လရည္ ေတြကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲမွာ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ ခံစားေနရေလေတာ့သည္။

ဆက္ရန္ ===>>>>

ဆုံလည္ႏြား ( အပိုင္း - ႏွစ္ )
=========
“နင္မေကာင္းဘူး ေသာ္ႀကီး၊ ငါတို႕ မဟုတ္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ.”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ ကာမအရသာ အထြတ္အထိပ္ကို သူ႕စိတ္အလိုမပါပဲ ကိုယ္ခႏၶာက အလိုလို ေရာက္သြားသျဖင့္ ခတၱခဏ အသိတရားျဖင့္ ကင္းကြာသြားခဲ့ရသည္။ ယခုၿပီးသြားေတာ့ ခ်က္ျခင္းပင္ အသိျပန္ဝင္လာေတာ့ အခုနက သူ ကိုကိုေသာ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ျပန္ဖက္မိသြားသည့္ လက္ေတြကို ျပန္ရုတ္လိုက္ၿပီး ကိုကိုေသာ္ကို သူ႕ကိုယ္ခႏၶာမွ ကြာသြားရန္တြန္းထုတ္ဖို႕က်ိဳးစားလိုက္သည္။
ကိုကိုေသာ္ မွာလည္း ေကာင္းလြန္းေသာအရသာ ေၾကာင့္ သုတ္ရည္မ်ားလႊတ္ထုတ္လိုက္သျဖင့္ ေမာသလိုျဖစ္သြားသည္။ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားေသာ္လည္း မာတာတာေနေသးသည့္ လီးႀကီးကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ဖုတ္ထဲစိမ္လွ်က္ မွိန္းခံစားေနရင္း က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ဖက္ထားေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ရုပ္တရက္သူ႕ကို တြန္းထုတ္ဖို႕ႀကိဳးစားေတာ့ ကိုကိုေသာ္မွာ စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ မလြတ္ေသးပဲ အတင္းျပန္ဖက္ထားမိေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္မိတာက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး သူ႕မာမီကို တိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေလးေလးဦးေအာင္ႏိုင္ကို ျပန္တိုင္မွာကိုပဲ ျဖစ္သည္။ ျပန္တိုင္လို႕ကေတာ့၊ ျပႆ နာအႀကီးက်ယ္ တက္မည္ဆိုတာသူသိသည္။ အိမ္ေပၚက ဆင္းရမလား၊ ရဲစခန္းေရာက္မလား၊ စသျဖင့္ေပါ့။ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္အတူ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလို႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို မလႊတ္ေပးပဲ အတင္းဖက္ထားမိေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ရုန္းေလ သူက ပိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ေလ၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ဖုတ္ထဲ စိမ္ထားသည့္သူ႕လီးႀကီးက လႈပ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး အိစက္ေတာ အထိအေတြ႕၊ အပြတ္အသတ္မ်ားကလည္း သူ႕ေသြးေၾကာေတြကို ျပန္ပူလာေစခဲ့သျဖင့္၊ သူ႕ေကာင္ႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္း မာေတာင္ထလာျပန္သည္။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကိုကိုေသာ့္လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းမာေတာင္လာသည္ကို ခံစားမိသည္။ ရုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ အားေတြ တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ယုတ္လာသလိုခံစားေနရသည္။
“ မင္း...မင္း..ေသာ္ႀကီး..ယုတ္မာတယ္ကြာ..မေကာင္းဘူး..တီတီ့ ကို လႊတ္ပါေတာ့”
“ က်ေနာ္ ေၾကာက္လို႕ပါ တီတီရယ္၊ က်ေနာ္တီတီ့ ကိုလည္း ခ်စ္မိလို႕ စိတ္ေဖါက္ျပန္သြားမိတာပါ”
“ မင္း ကိုယ့္တီတီ ကို ကိုယ္ျပန္လုပ္ရက္တယ္ကြာခုလႊတ္ေတာ့”
သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးႀကီး တျဖည္းျဖည္းျပည့္ေဖာင္းလာတာႏွင့္အမွ် ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အသံလည္းေပ်ာ့လာခဲ့ရသည္။ ဒူးေတြလည္းေပ်ာ့ေခြေနၿပီ ရုန္းရတာ အားမရွိေတာ့ဘူး၊ ငါဘာျဖစ္ေနလည္း အပ်ိဳေပါက္စေလးလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး သူ႕စိတ္ထဲမွာေတြးေနသည္။
ကိုကိုေသာ္ကလည္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရုန္းတာ ေပ်ာ့သြားမွန္းသိသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္လည္း သူ႕ဖင္ကို ၾကြကာ လီးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုပ္အသြင္းအထုပ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစလုပ္လာသည္။
“ အို႕”
ကိုကိုေသာ္က အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ေဆာင့္ခ်င္လို႕ လီးႀကီးကို အျပင္ေရာက္လုနီးပါး ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရင္ကနဲ ဟာကနဲလိုျဖစ္သြားသည္။ သူ႕လက္ထဲမွာကိုင္ထားသည့္ အဖိုးတန္ေၾကြပုဂံတလံုးလြတ္က်ကာနီးလို ခံစားမႈမ်ိဳး၊ ဒါမွ မဟုတ္ ေဂ်ာက္ကမ္းဘားတခုကေန ျပဳတ္က်ေတာ့မိတဲတဲေလး လိုခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္လည္းေယာင္ရမ္းၿပီး ကိုကိုေသာ့္ကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျပန္လည္တိုးဝင္လာသည့္ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးက သူ႕ရင္ေခါင္းထဲ ျပည့္သြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရျပန္ေလသည္။ ထိုကဲ့သို႕ ေလးငါးဆယ္ႀကိမ္ျဖစ္ၿပိးသည့္ေနာက္ ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးခမ်ာ စိတ္ကိုေလွ်ာ့့ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြ စီးေနရသလို နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္အရသာ ထူးႏွင့္အတူ တျဖည္းျဖည္းဆူပြက္လာေသာ အေသြးအသားမ်ားက သူမသိလိုက္ပဲ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အလိုလို လႈပ္ရွားမိေနေစေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏လက္မ်ားက ကိုကိုေသာ့္ ကိုယ္လံုးကို တြယ္ဖက္ထားမိရံုမက သူ႕တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ၾကြကာၾကြကာ ကိုကိုေသာ္လိုးသမွ်၊ ေဆာင့္သမွ် ကို အခ်က္ညီညီေကာ့ခံေပးေနေလေတာ့သည္။
“ အ..အ...အို႕”
ဒီတေခါက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဒုတိယအႀကိမ္မို႕ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီးႏိုင္ၾက၊ အေတြ႕အႀကံဳလည္း ရွိၾကသူမ်ားမို႕ ခနေလးႏွင့္ တေယာက္ နရီ ကို တေယာက္ဖမ္းမိၿပီး စည္းဝါးမွန္မွန္ျဖင့္ ကာမပင္လယ္ကို ကူးခတ္ေနၾကေလေတာ့သည္။
……………………………………….
“ ေသာ္ႀကီး ေတာ္ၿပီကြယ္ ထေတာ့ တီတီ ေရခ်ိဳးခန္းသြားခ်င္ၿပီ”
ကိုကိုေသာ္မွာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို လံုးဝ လက္မလြတ္ပဲ လုပ္ခဲ့သည့္ တတိယ အခ်ီၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ မရုန္းကန္ေတာ့၊ ယခုလည္း ဆီးတအားေပါက္ခ်င္လာသျဖင့္သာ ကိုကိုေသာ့္ကို ခြင့္ေတာင္းေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္မွာလည္း အခုေတာ့ ေက်နပ္သြားေလၿပီ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲလာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ၏အေျခအေနကိုလည္း သူသိေနၿပီမို႕ အသာဖယ္ေပးလိုက္ေလသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေသးေပါက္ခ်င္လာခဲ့သည္မို႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အေနာက္မွ ထလိုက္လာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ၾကမ္းျပင္ေပၚကြင္းလံုးက်ေနသည့္ထမိန္ကို ေကာက္စြပ္ကာ ရင္လွ်ားလိုက္ေသာ္လည္း ကိုကိုေသာ္က ေတာ့ ကိုယ္လံုးတီး လီးတန္းလန္းျဖင့္ပင္လုိက္ပါလာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ ေရခ်ိဳးခန္း အထဲတြင္ ေထာင့္ နားတြင္ ဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာကို တတ္ဆင္ထားေလသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕ သူ႕ေနာက္မွ ကပ္ဝင္လိုက္လာေသာ ကိုကိုေသာ္ ကို ေဂြးစိတန္းလန္းျဖင့္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး မွာ ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖစ္သြားသည္။
“ ဟယ္ ေသာ္ႀကီး နင္အရွက္လည္းမရွိဘူး တခါထဲ”
“ ဟင္တီတီ ကလည္း တီတီနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ က ဘာရွက္စရာလိုေသးလို႕လဲဟာကို၊ အခုေလးတင္ပဲ..”
“ ေတာ္ေတာ့ ..အရွက္မရွိစကားေတြ ဆက္ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ကိုကိုေသာ္ဆက္ေျပာ၍ မရေအာင္ပိတ္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္သာကမုတ္ေပၚထမိန္ကို အသာလွန္၍ထိုင္ကာ ရူရူပန္းေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္က ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းႀကမ္းျပင္မွ ေရထြက္ေပါက္ေနရာကို သူ႕လီးႀကီးခ်ိန္ၿပီး ပန္းေလေတာ့သည္။
“ ဟဲ့ ၿပီးရင္ ေရမ်ားမ်ားေလာင္းခ်ေနာ္ ေတာ္ၾကာေသးေစာ္ေတြနံေနမယ္”
“ အင္းပါတီတီ ရဲ႕ တခါထဲ ေရခ်ိဳးခ်မွာပဲဟာ”
“ ေသာ္ႀကီး နင္အျပင္ထြက္အုန္း ငါေရေဆးမလို႕”
“ ဟာတီတီကလည္း ေရတခါထည္းခ်ိဳးလိုက္ပါ၊ ေခၽြးေတြနဲ႕ျဖစ္ေနၿပီဟာကို က်ေနာ္လည္းခ်ိဳးမယ္ေလ”
“ ဟယ္ မခ်ိဳးတတ္ပါဘူး နင္ထြက္မွ ငါခ်ိဳးမယ္ “
“ဟာ တီတီကလည္း လာပါ ခုမွ က်ေနာ္တို႕ ဘာရွက္စရာရွိေသးလို႕လဲ”
သူ႕ေစာက္ဖုတ္ ကို တစ္ရူးေလးျဖင့္သုတ္၊ အိမ္သာကမုတ္ကို ေရဆြဲခ်၊ ၿပီးထလာေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ကိုကိုေသာ္က လက္ျဖင့္လွမ္းဆြဲလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ၏ ထမိန္ကို ဆြဲခၽြတ္ဖို႕က်ိဳးစားေလသည္။
“ ေဟ့ ေသာ္ႀကီးမလုပ္နဲ႕ကြာ ငါထမိန္နဲ႕ပဲ ခ်ိဳးမယ္ ေတာ္ေတာ့ မကဲနဲ႕ေတာ့၊ ငါမမနဲ႕တိုင္ေျပာမွာေနာ္”
တကယ္တိုင္ေျပာေတာ့မည္မဟုတ္မွန္း ကိုကိုေသာ္က သိေနေသာ္လည္း သိပ္အၾကမ္း မဖက္ေတာ့၊ ေနာက္မွ စည္းရံုးေတာ့မည္ဟု သေဘာထားၿပီး ေရခြက္အျဖည့္ေရကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ပုခံုးေပၚမွ ေလာင္းခ်လိုက္ေလသည္။
“ ဟား အခုမွ ပဲ တီတီ့ကို သႀကၤန္ေရေလာင္းရေတာ့တယ္။”
“ နင့္ကိုလည္းငါပက္မယ္ အဲေလာက္ျဖစ္ေန”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း ေရခြက္တခြက္ႏွင့္ ကိုကိုေသာ့္မ်က္ႏွာကို ျပန္ပက္လိုက္သည္။
“ ဗြမ္း”
“ဖ်မ္း”
“ခိခိ”
“ဟီးဟီး”
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ပက္ၾကေရွာင္ၾကႏွင့္ ရီရီေမာေမာ ျဖစ္လာၾကသည္။
“ ေတာ္ၿပီကြာ တီတီ့ ဆံပင္ေတြစိုကုန္ေတာ့မယ္ ဆပ္ျပာတိုက္ေတာ့မယ္”
“ ေပးတီတီ က်ေနာ္တိုက္ေပးမယ္”
ကိုကိုေသာ္က ဆပ္ျပာတုန္းကို ခတ္ျမန္ျမန္ေလးလုယူလိုက္ၿပီး သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ပြတ္ကာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးေက်ာျပင္ လက္ေမာင္းတို႕ကို ပြတ္တိုက္ေပးေနလိုက္ေလသည္။ ေခ်ာမြတ္ေသာ အထိအေတြ႕ ႏွင့္ ထမိန္ေရစို ေၾကာင့္ ဖုထစ္တစ္ရစ္ေနသည့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ကိုယ္လံုးအလွေၾကာင့္ ကိုကိုေသာ္ ၏ လီးႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္းေထာင္မတ္လာရေလသည္။ ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အေနာက္ဖက္မွာျဖစ္ေနသျဖင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက မျမင္ရေျခ။ ကိုကိုေသာ္ ဆပ္ျပာသုပ္ထားေသာ လက္မ်ားက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ေရႊရင္အစံုကို ရင္လွ်ားအေပၚမွ ထုိးႏိုက္ပြတ္လိုက္ေတာ့၊
“အို႕”
ကနဲအသံႏွင့္အတူ ေနာက္ကို ဖင္ေကာ့လိုက္မိေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးဖင္ႀကီးက ကိုကိုေသာ့္ အလံတိုင္ႀကီးကို သြားတိုက္မိေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕ဖင္ကို တိုက္မိတာ ဘာမွန္းသိသြားေတာ့ နည္းနည္းရွက္သလို ေတြေဝေနခ်ိန္မွာ ကိုကိုေသာ့္ လက္ဖဝါးေတြက သူ႕ႏို႕ေတြကို ပြတ္သတ္ေနေလၿပီ။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလည္း အတင္း မျငင္းေတာ့ သူ႕လက္မ်ားျဖင့္ ေျပက်လာာေသာ ထမိန္ကို ေလွ်ာ့ရဲရဲကိုင္ေပးထားလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ့္လက္မ်ားက ဆပ္ျပာျမဳပ္မ်ားျဖင့္ ေခ်ာမြတ္ေနၿပီး ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ႏို႕ႀကီးမ်ားကို ပြတ္သတ္ဆုပ္ႏွယ္ေပးေနရင္း မာေတာင္ လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ႏို႕သီးေခါင္းမ်ားကိုလည္း ေဆာ့ကစားေပးေနေတာ့သည္။
“ လႊတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့ ဒီထမိန္ကို တီတီကလည္း က်ေနာ္ တကိုယ္လံုးဆပ္ျပာတိုက္ေပးခ်င္လို႕ပါ ဆို”
“ ဟင့္ နင္ေတာ္ေတာ္ညဏ္မ်ားတယ္”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ မ်က္ေစာင္းေလးတခ်က္ထိုးၿပီးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူ႕လက္ထဲကိုင္ထားေသာ ထမိန္အနားမ်ားကို လႊတ္ခ်လိုက္ရာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ဖြံ႕ထြားေတာင့္တင္းလွေသာ ကိုယ္လံုးႀကီးမွာ ဝင္းကနဲ ေပၚလာရေလေတာ့သည္။
“ အားလွလိုက္တာ တီတီရယ္၊ တီတီံ့ ကိုယ္လံုးအရမ္းလွတာပဲ”
“ ေတာ္စမ္းပါကြယ္ ေပါက္ကရေတြ”
ကိုကိုေသာ့္လက္ေတြက လံုးက်စ္ေနေသာ တင္သား ေတြဆီကို ေရာက္သြားသည္။ လံုးအိေနေသာ တင္သား စိုင္မ်ားကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနရင္းက အားမလိုအားမရ တခ်က္တခ်က္ဆုပ္ညွစ္မိလိုက္ေသးသည္။ ဆပ္ျပာျမဳတ္ေတြျဖင့္ေခ်ာေနေသာ ကိုကိုေသာ့္ လက္ခလည္ထိပ္ဖ်ားေလးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဖင္ၾကားထဲ အသာ ပြတ္ဆြဲသြားရာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ တြန္႕ကနဲ ျဖစ္သြားရေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ ၏ လက္တဖက္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ၏ ဗိုက္သားျပင္ေလးမ်ားမွ ေအာက္သို႕ အသာပြတ္ဆြဲလာၿပီး ေစာက္ေမႊးအုပ္အုပ္ေလးကို ဆပ္ျပာျမဳပ္မ်ားျဖစ္ ပြတ္ဆြ ေပးလိုက္သည္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ထိတို႕ ကစားေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး လက္ေတြက သူ႕ပုခံုးေပၚကို လွမ္းကိုင္ၿပီးထိန္းထားရသည္။ သူ႕ဒူးေတြ မခိုင္ေတာ့သလိုမို႕ေလ၊ ငါဘာျဖစ္ေနတာလည္း၊ အရမ္းကို အထိမခံေၾကြပုဂံ ျဖစ္ေနတာလားဟု ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြးေနမိသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတေယာက္ သူ႕ပုခံုးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္မွီထားၿပီး ဆပ္ျပာရည္မ်ားျဖင့္ေခ်ာေနေသာ ႏိူ႕ႀကီးမ်ားက လည္းသူ႕ရင္ဘတ္ေပၚလာပိေနခ်ိန္မွာ ကိုကိုေသာ္၏ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း က သူ႕တီတီခိုင္၏ ေစာက္ဖုတ္ေခါင္းထဲ တိုးထင္တိုးထြက္ လႈပ္ရွားေနေလၿပီ။ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးမွာလည္း မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္တင္းမာလာေတာ့ ကိုကိုေသာ္ သူ႕လက္ေတြကို လႈပ္ရွားေနရာက ရပ္လိုက္သည္။
“ တီတီ ဟိုဘက္လွည့္ၿပီး ေရကန္ေဘာင္ကို ကိုင္ေပးထားပါလား”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဘာမွ မေျပာေတာ့ ကိုကိုေသာ္ေျပာသလိုသာလုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေရကန္ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ကာ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ထားေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ေပါက္ခြဆံုမွ ျပဴထြက္ေနသည့္ အဖုတ္ႀကီးတြင္းသို႕ တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။
“ အာ့ “
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ျငီးသံေလးသဲ့သဲ့သာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဆပ္ျပာရည္မ်ားျဖင့္ေခ်ာေမြ႕ေနေသာ ကိုကိုေသာ့္လီးႀကီးက သူ႕ေစာက္ေခါင္းထဲ ေရွာကနဲတိုးဝင္လာၿပီး၊ သူ႕ေစာက္ေခါင္းနံရံေတြကို တိုးေခြ႕ပြတ္တိုက္ အဝင္အထြက္လုပ္ေနတာကို အေၾကာေတြ အေသြးေတြ တဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေနရေအာင္ကို အရသာ ခံစားရမိေနေလေတာ့သည္။
“ဖြတ္ ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္...စြတ္”
“ပလြတ္..ဖန္းဖန္း...ဖတ္ဖတ္..”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဟ ဖင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ကိုကိုေသာ့္ ဆီးခံုရိုက္ခတ္သံတဖန္းဖန္း၊ တခ်က္တခ်က္ ေလခိုသြားသလို ပလြတ္၊ဖရု စြတ္ သံမ်ားက တဖံု၊ အိအိ အားအား ျငီးသံမ်ားကပါ ေရခ်ိဳးခန္းေလးတြင္း ဆူညံေနေပေတာ့သည္။
………………………………….
“ေသာ္ႀကီး ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကိစၥ ဘယ္လိုမွ ေပါက္ၾကားလို႕မျဖစ္ဘူးေနာ္”
“ ဟာ တီတီ ကလည္း ဒီေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်၊ က်ေနာ္လည္း အဲေလာက္မအပါဘူး”
“နင္မအ မွန္းငါသိပါတယ္ဟယ္၊ မအလို႕ပဲ ကိုယ့္တီတီကို အတင္းက်င့္တာေပါ့”
“ ဟာတီတီကလည္း က်ေနာ္ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားတာမွ မဟုတ္တာ အမွတ္မထင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ျဖစ္သြားတာပါဆို “
“ အဲဒါ ဆိုရင္လည္း ဘာလို႕ ေနာက္တခါလည္း၊ တခါထည္းကိုမွ ပဲ ေနာက္တခါၿပီးေနာက္တခါဟြန္႕ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ ေတာင္ စယူကထည္းက ခုထိ ငါခေလးႏွစ္ေယာက္သာ ရလာတာ တေန႕ထည္း ေလးခါ မျဖစ္ဖူးဘူး”
“ တီတီ ကလည္း တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ထင္ခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္က တကယ္ျဖစ္လာတာကိုး၊ ေနာက္တခါဆိုတာ ေသျခာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ အခြင့္ေရးရတုန္း လုပ္မိတာပါ”
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ဆာဆာျဖင့္ ညေနစာ စားၿပီး အိမ္သားေတြ ဘယ္သူမွ ျပန္မေရာက္ေသးသျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္း တီဗီေရွ႕ဆိုဖာေပၚတြင္၊ ႏွစ္ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္ထိုင္ရင္း တြတ္ထိုးေနၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ခါးေလးကို သိုင္းဖက္ထားၿပီး လက္ျပတ္ဝတ္ထားသျဖင့္ အဖံုးအကာမရွိသည့္ လက္ေမာင္းသားဝင္းဝင္းႀကီးကို နမ္းလိုက္သူ႕ပါးျဖင့္ဖိကပ္ထားလိုက္လုပ္ေနမိေလသည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ တင္းေတာင္ ဟု အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ ဘဲသံျမည္လာသျဖင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ကိုကိုေသာ့္ကို တြန္းထုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးႀကီးျဖင့္။
“ ေဟာသမီး ျပန္လာၿပီလားမသိဘူး၊ ေသာ္ၾကီး အရင္အတိုင္းေနေနာ္ မူမပ်က္နဲ႕”
ေျပာရင္းက ထမိန္ကို ေသျခာဆန္႕ရန္႕ဝတ္ရင္း အိမ္ေရွ႕တံခါးနားသို႕သြားလိုက္ေလသည္။
“ ေဟာ သမီးငယ္ ျပန္လာၿပီလား စာသြားၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ မိုးမ်ားခ်ဴပ္မလားလို႕၊ အိုေရေတြလည္း စိုရြဲလို႕ပါလား”
“ပထမေတာ့ အဲလိုပဲေလ ေမေမ ဒါေပမဲ့ သၾကၤန္ဆိုေတာ့ အသံေတြလည္းၾကားေနရေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ခစ္ခစ္၊ အဲဒါ အိမ္ကို မျပန္ခင္လမ္းမွာ သူငယ္ခ်င္းကားနဲ႕ ေရပက္မ႑ပ္ေတြ နည္းနည္းပတ္ၾကည့္လိုက္တာ”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အေနာက္နားမွ ကပ္ပါလာေသာ ကိုကိုေသာ္ကလည္း ဝင္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
“ နင္တို႕ အုပ္စုပဲ ရွိမွာပါဟာ သႀကၤန္တြင္း စာက်က္ရတယ္လို႕ မၾကားဘူးေပါင္”
“ ဟင္း ကိုေသာ္ တို႕လို သခ်ာၤ ဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့”
“ ဟဲ့သမီးငယ္ ကိုယ့္အကိုကို အဲလိုမေျပာနဲ႕ေလ”
“ အဟီး ရပါတယ္ တီတီ ရဲ႕ ငယ္ငယ္ နဲ႕က က်ေနာ္တို႕က စေနၾကပါ”
“ ကိုေသာ္က အိမ္မွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲ ေရပက္ခံထြက္မယ္ဆို ကားနဲ႕”
“ သြားတယ္ေလဟ ငါေနနည္းနည္းမေကာင္းခ်င္လို႕ျပန္လာတာ အိမ္ေသာ့ေပ်ာက္လာလို႕ တီတီ့အခန္းမွာ လာခိုေနတာ၊ မဝင္းဝင္းသန္းကလည္း သႀကၤန္တြင္းဆိုေတာ့မလာဘူးေလ၊ မာမီကလည္း ေအာဒစ္ရွိလို႕ ေနာက္က်မယ္ဆိုတာမို႕၊ ဒီမွာပဲ တီဗီၾကည့္ ဝါးဒီးေပးရင္း ေစာင့္ေနတာ၊ အဟီးး”
“ ကဲကဲ သမီးငယ္ ေရစိုေတြသြားလဲလိုက္အုန္းဖ်ားေနမယ္”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ”
တကိုယ္လံုးေရစိုရြဲေနေသာ ငယ္ငယ္ႏိုင္ က ပလပ္စတစ္ျဖင့္ ထုတ္ထားေသာ သူ႕စာအုပ္ထုပ္ကို သူ႕အေမအားလွမ္းေပးၿပီး ေနာက္ေဖးခန္းကို အေျပးေလး ဝင္သြားလိုက္သည္။ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ဂလန္ဂလားကေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရစိုထမိန္ေအာက္က ဖင္လံုးေလးေတြက ဘတ္စကတ္ေဘာလံုးေလာက္ရွိေနေျခၿပီ၊ ေနာက္ ထမိန္က ပါးေတာ့ ေရစိုေအာက္က အတြင္းခံ အနက္ေရာင္ေလးက ထင္းေနသည္ကို အမွတ္မထင္ေငွးၾကည့္လိုက္မိေသာ ကိုကိုေသာ္ကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက တံေတာင္ျဖင့္လွမ္းတြက္ရင္း မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ခပ္တိုးတိုးေလးျဖင့္၊
“ ႏွာဗူးမက်နဲ႕ခေလးကို ဟြန္း”
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ လည္းရုတ္တရက္ ရွက္သြားသည္။ ငယ္ငယ္ႏိုင့္ကို တခါမွ သူ႕စိတ္ထဲ မျပစ္မွားမိ၊ ေမာင္ႏွမ လိုပင္ေနလာခဲ့သည္မွာ ယခုထိပင္၊ ဒီေန႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို လိုးလိုက္ရၿပီးမွ သူ႕စိတ္ ေတြက တမ်ိဳးျဖစ္လာတာထင္သည္။ အေမ ႏွင့္ပင္ က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ သမီးကိုေတာ့ ဘာလို႕ ေရွာင္စရာလိုအုန္းမလဲ လို႕ အေတြးဝင္သြားလို႕မ်ားလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေရွ႕မွာ ေနာက္ဆိုရင္ လံုးဝ ေရွာင္မွ ျဖစ္လိမ့္မည္ဆိုတာကို ကိုကိုေသာ္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။
“ ဟာတီတီ ကလည္း က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဘာမွ မရွိပါဘူး၊ ငယ္ငယ့္ကို က်ေနာ့္ ညီမ အရင္းလိုပါပဲ”
“ ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ”
ကိုကိုေသာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ ငါ့မ်က္လံုးေတြကိုပါ ဆင္ျခင္မွ ရေတာ့မယ္ဟု ေတြးေနမိပါေတာ့သည္။
……………………………………
ကိုကိုေသာ္ တေယာက္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ အမွတ္မထင္ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီးသည့္ ေနာက္ေန႕ မွ စ၍ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ္လည္း သူ သြားၾကည့္လိုက္တိုင္း သူတို႕ အိမ္မွာ လူမျပတ္၊ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မခ်င့္မရဲသာ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ ကိုကိုေသာ္ မေယာင္မလည္ႏွင့္ ေရာက္လာ တိုင္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး မွာ စိုးရိမ္သည့္ အမူအရာ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္၏ မအီမလည္ အမူအယာကို ရီခ်င္သည့္ ျပံဳးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာ သာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကိုယ္တိုင္ကလည္း တပတ္ေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့ ကိုိကုိေသာ္ႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္က အရသာ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားကို စျမံဳျပန္ရင္း ျဖင့္ ေသြးေတြ ပူလာရသည္။ တခါတေလ လူလစ္လွ်င့္ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ေလး ကိုယ္ ျပန္ၿပီး ပြတ္မိသည့္အထိပင္ စိတ္က ထန္လာရသည္။
…………………….
ကိုကိုေသာ္ မွာ မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ အိမ္မွာ ႀကံဳတာေတာင္ စိတ္မလာေတာ့၊ သူ႕စိတ္ထဲ မွာ သူ႕တီတီသာ ရွိေနေတာ့သည္။ သူတို႕ အမွတ္မထင္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္ ေန႕မွ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တို႕ အိမ္မွ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္စား သည္ဆို၍ သူ႕မာမီ မူမူေက်ာ္ဦး အလုပ္မသြားမွီ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးအခန္းသို႕ ကူးလာခဲ့ၾကေလသည္။ ကိုကိုေသာ္မွာ ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႕ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းတခုကို တက္ေနေလသည္၊ ငယ္ငယ္ႏိုင္တို႕ကေတာ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လို႕ ေက်ာင္းတက္ေနရေလၿပီ။
“ ေဟး လာၾက အေတာ္ပဲ တို႕လည္း စားေတာ့မလို႕”
ဦးေအာင္ႏိုင္က ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးတုို႕ကို ျပံဳးျပရင္း လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ သူလည္း အလုပ္သြားဖို႕ အဝတ္အစား ေတြလဲထားၿပီးေနၿပီ၊ ငယ္ငယ္ႏိုင္လည္း ေက်ာင္းသြားဖို႕ အဝတ္အစားလဲထားၿပီးေနၿပီ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ပုဂံလံုးမ်ားကို ေနရာခ်ေနေလသည္။
“ ဟင္း အေတာ္ပဲ အိမ္ခ်က္ မုန္႕ဟင္းခါး မစားရတာၾကာၿပီ ခစ္ခစ္”
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက ေျပာရင္း ဆိုရင္းျဖင့္ ကုလားထိုင္တလံုးကို ယူၿပီး ထုိင္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ မုန္႕ဟင္းခါးကို မွိန္ရည္ရွက္ရည္ စားေသာက္ၾကသည္။ စကားေတြလည္း ေဖာင္ေလာက္ ေအာင္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သႀကၤန္တြင္းတုန္းက အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ျပန္ေျပာၾက ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တေယာက္ မ်က္ႏွာ နည္းနည္းေလး နီေနသည္။ ကိုကိုေသာ့္ကို မ်က္စေလးျဖင့္ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဘာမွ ေတာ့ မေျပာ။ မုန္႕ကိုသာ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး စားေနေတာ့သည္။
စားေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္ ႏွင့္ ငယ္ငယ္ႏိုင္တို႕ အရင္ထြက္သြားၾကသည္၊ ဦးေအာင္ႏိုင္က ငယ္ငယ့္ကို ေက်ာင္းမွာ ခ်ထားေပးခဲ့ၿပီး အလုပ္ကို ဆက္သြားမည္ျဖစ္သည္။ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကလည္း သြားမည္လုပ္ေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ကို ဘယ္ႏွားမွာ ခ်ေပးခဲ့ရမလဲ ဟုေမးသည္။ ကိုကိုေသာ့္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္း အခ်ိန္က ေစာေသးသည္မို႕ တခါတေလ ျမိဳ႕ထဲက တေနရာမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ဆံုတတ္သည္။
“ သားဒီေန႕ ဘတ္စ္ကားနဲ႕ပဲ သြားေတာ့မယ္မာမီ”
“ ေအးေအး ေနပူထဲ ေလွ်ာက္မသြားေနနဲ႕ေနာ္ အခုတေလာ ေနက အရမ္းပူေနတာ”
“ဟုတ္ကဲ့ မာမီ”
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေလွခါးမွ ဆင္းသြားတာ ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး မ်က္ေစ့ေအာက္က ေပ်ာက္သြားမွ ကိုကိုေသာ္က မိန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းမွ မင္းတုန္းခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ မီးဖိုခန္းသို႕ ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက အခုနက စားၿပီးသြားေသာ မုန္႕ပုဂံေတြကို ေဆးေၾကာေနေလသည္။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ ဆံပင္ကို တပတ္လွ်ိဳေလးထံုးထားၿပီး မနက္ေစာေစာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးေလး ပါးပါးလိမ္း ထားသျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးမွာ သန္႕ရွင္း ၾကည္လင္ လို႕ေနေပသည္။ ေခါင္းကို ငံု႕ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး ပုဂံေဆးေနတာကို ေဘးတိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာ့ေနေသာ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေတြ၊ ရင္ဖံုးအက်ႌ ေအာက္မွ မို႕ေမာက္ေနေသာ ေရႊရင္အစံု၊ မသိမသာေလး ေကာက္ေနေသာ စြံ႕စြံ႕ကားကား တင္ပါးဆံု တို႕ကို ကိုိကိုေသာ္တေယာက္ၾကည့္လို႕မဝျဖစ္ေနေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရရာ မ်က္ႏွာကေလးနီျမန္းသြားေလသည္။
“ေဟ့ ေသာ္ႀကီး ဘာၾကည့္ေနတာလည္း လူကို တခါထည္း၊ ငရဲႀကီးမယ္ေနာ္”
ထိုအခါက်မွ ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးဆီသို႕ လွမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္း၊
“ ငရဲမကလို႕ ဘာပဲ ႀကီးႀကီး တီတီရယ္၊ တီတီက သိပ္လွတာပဲ တကိုယ္လံုးေျပာစရာမရွိဘူး”
“ေဟ့ မလုပ္နဲ႕ေနာ္ သႀကၤန္တုန္းက မွားခဲ့တာ မွားခဲ့ၿပီးၿပီ ေနာက္ထပ္မမွားနဲ႕ေတာ့
“က်ေနာ္ကေတာ့ မွားတယ္လို႕မထင္ပါဘူး တီတီရယ္ ကံေကာင္းသြားတာလို႕ပဲထင္တာပဲ”
အနားကပ္လာေသာ ကိုိကုိေသာ္ ဆီမွ အလြတ္ရုန္းဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ခ်ီတုန္ခ်တုန္ ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးခမ်ာ၊ ကိုကိုေသာ့္ လက္မ်ားက သူ႕ခါးေလး ကိုယ္လံုးတို႕ကို သိမ္းဖက္ခံလိုက္ရေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ ဒီၾကားထဲ သူ႕လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ေမးရိုးေလးမ်ားကို ဖြဖြေလး နမ္းရႈံ႕လာသည့္ ကိုကိုေသာ့္ ႏူတ္ခမ္းမ်ားေၾကာင့္ တကိုယ္လံုးလည္း ႏူံးက်သလို ျဖစ္သြားရသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အေတြးထဲမွာ ကိုကိုေသာ္၏ အထိအေတြ႕ေတြကို တမ္းတ ေနမိသည္မဟုတ္ပါလား။
“ ဟင့္အင္း ေသာ္ႀကီး မေကာင္းဘူးနဲ႕တူတယ္ကြာ၊ တို႕ေတြ ထပ္မမွားသင့္ေတာ့ဘူး”
ပါးစပ္ကသာ ၿငီးၿငီးျငဴျငဴေျပာဆိုေနေသာ္လည္း အတင္းရုန္းဖယ္ျခင္းလည္း မရွိ၊ သူ႕ကို လည္း မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မၾကည့္၊ မ်က္လႊာေလးကို ခ်ကာ တိုးတိုးေလး ေျပာေနရွာေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတေယာက္၊ တဏွာရာဂေသြးေတြ တရွိန္းရွိန္းထေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ကိုကိုေသာ့္အတြက္က ပိုၿပီးေတာ့ ရမက္ပြားစရာ ျဖစ္ေနရသည္ကိုေတာ့ သူ႕ခမ်ာမသိရွာေပ။
ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ကိုယ္လံုး ကို သိုင္းဖက္ကာ သူ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ေစၿပီး ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ႏူတ္ခမ္းေဖာင္းေဖာင္းေလးကို သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြႏွင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ လက္ေတြက ကိုကိုေသာ့္ ပုခံုးႏွစ္ဘက္ကို တြဲခို လွ်က္ တကိုယ္လံုးလည္း ေပ်ာ့ေခြလာရေလေတာ့သည္။



                                       ၿပီးပါၿပီ


                                    DOWNLOAD PDF